‘Zeker, ik wil graag weer thuis bevallen op de baarkruk’, zeg ik tegen de verloskundige als we mijn geboorteplan bespreken. Vijf maanden na de geboorte van onze eerste dochter ben ik alweer zwanger. Iets sneller dan gepland, maar wel heel erg gewenst.

Dat het zwaar was voor mijn lichaam om zo snel weer zwanger te zijn, merkte ik wel. In de eerste drie maanden viel ik enorm af door een combinatie van borstvoeding geven en misselijkheid. Daarna had ik moeite om mijn borstvoeding op peil te houden door mijn zwangerschap en heb ik mijn dochter veel moeten aanleggen zodat de productie niet terugliep. Ook was ik net weer begonnen met hardlopen, maar hier moest ik al snel mee stoppen.

Tien weken slapen in een tentje

We hadden eigenlijk een lange vakantie in de zomer gepland, maar aangezien ik dan hoogzwanger zou zijn, hadden we deze tien weken vakantie wat vervroegd. Met een rugzak op de bergen in, praktisch tien weken slapen in een tentje met een baby van elf maanden oud en zelf vijf maanden zwanger, het ging boven verwachting goed. Ik was blij dat ik op deze manier toch weer fit zou zijn voor mijn tweede bevalling.

Nog naar een bruiloft

Onze eerste dochter kondigde zich al met 37 weken aan, en ook al wisten we dat het bij een tweede heel anders zou kunnen gaan, we hielden er toch wel een beetje rekening mee dat ze eerder zou kunnen komen. Maar ons volgende kindje liet nog even op zich wachten. Ik voelde niks en besloot met 40 weken en 3 dagen nog naar een bruiloft te gaan. Het was wel spannend, omdat mijn eerste bevalling erg vlot was verlopen en de kans best groot was dat het nu nog sneller zou gaan. Maar er gebeurde niks. De volgende dag gingen we naar het bos met onze dochter, want het was heerlijk weer. Wat bijzonder, ze zette haar eerste losse stapjes! Ook kreeg ik vandaag voor het eerst tijdens mijn zwangerschap harde buiken tijdens het wandelen, maar weeën voelde ik nog niet. De avond verliep rustig en ik ging vroeg slapen.

Sijpelend vocht

Vijf voor één ‘s nachts, mijn dochter wordt in haar bedje naast ons wakker en is erg onrustig. Ik neem haar in bed en ze valt binnen een paar minuten weer in slaap. Ik sta op om te plassen en loop terug naar bed, maar voel dan ineens vocht langs mijn been sijpelen. Ik loop terug naar de wc en zie helder vocht. Mijn vliezen zijn gebroken! Het is tien over één als ik op de klok kijk. Ik kruip weer in bed, want net als bij mijn eerste bevalling voel ik nog niks.

Maar dan begin ik over mijn hele lichaam te trillen en ik voel de lakens kletsnat worden. Nu zijn mijn vliezen echt gebroken!

‘Het gaat beginnen’, zeg ik zachtjes tegen Thomas. Ik weet het zeker, zo begon het bij mijn eerste bevalling ook. Hij zit rechtop in bed en pakt onze dochter om haar in een andere kamer verder te laten slapen. Daar heb ik me eigenlijk het meest druk over gemaakt tijdens mijn tweede zwangerschap. Wat als onze dochter wakker zou worden tijdens de bevalling? Ze is zelf nog haast een baby. Maar gelukkig, ze slaapt heel diep en merkt niks als Thomas haar verplaatst.

De weeën komen vaak en duren kort

Ik voel de weeën snel opkomen. Ik probeer te timen. Ze komen vaak, maar duren erg kort. Tien seconden en dan is de wee weer weg, maar na twintig seconden komt de volgende wee. Ik word overvallen door een weeënstorm.

‘Bel nu de verloskunde’, zeg ik, als Thomas terugkomt in onze slaapkamer. Inmiddels zit ik alweer op de wc. ‘Maar hoe vaak komen de weeën dan’, vraagt hij. ‘Vaak, bel nou maar’, roep ik.

“Ik kom nu meteen!”

Zodra de verloskundige hoort dat het om mij gaat zegt ze: ‘Ik kom nu meteen!’ Thomas verplaatst snel wat spullen in ons kleine huisje, zodat de verloskundige er goed bij kan. De weeën worden heftiger en duren langer. Ik roep hem bij me en hij pakt mijn hand. Hij helpt me en puft met me mee. Wat geweldig dat hij er bij is.

De weeën zijn enorm heftig en duren zo lang voor mijn gevoel. Weer heb ik moeite om mijn ademhaling goed onder controle te krijgen en ik ben blij dat Thomas naast me het ritme aangeeft. Au, au, pijnlijk, weer een enorme wee.

Enorme persdrang

Dan hoor ik de verloskundige binnen komen en vrijwel meteen voel ik ook een enorme persdrang opkomen. ‘Ik moet persen’, roep ik. Ik lig nog op bed, maar ik kan de persdrang niet meer tegen houden. ‘Pers maar’, zegt de verloskundige, die ondertussen al gezien heeft dat ik volledige ontsluiting heb. Thomas maakt gauw ruimte vrij in onze slaapkamer voor de baarkruk.

Een bevalling van 50 minuten

‘Ik zie het hoofdje al’, zegt de verloskundige. Wat nu al? Zo snel, denk ik. Met een paar keer persen is ze er, hoor ik haar zeggen. Ik weet in tegenstelling tot mijn eerste bevalling de persweeën meteen goed te benutten. En na drie keer flink persen voel ik hoe het hoofdje naar buiten komt en de schoudertjes volgen.

Daar is ze ons tweede prachtige meisje om drie minuten over twee ‘s nachts geboren. Na iets meer dan vijftig minuten heb ik mijn dochter in mijn armen. In 8 minuten eruit geperst in tegenstelling tot mijn eerste bevalling waar het persen ruim een uur duurde. Ze zet meteen een flinke keel op en kijkt met haar zwarte heldere oogjes de wereld in. Wat ben je mooi!

Ze begint gelijk de borst te zoeken

Onze dochter ligt op mijn buik als Thomas de navelstreng doorknipt. Ik leg haar bij mijn borst en ze begint vrijwel meteen te zoeken. Ik leg haar aan en ze drinkt met kleine teugjes, terwijl ze me aankijkt. De placenta volgt een paar minuten later nadat ik ons kindje heb aangelegd. Geen prik met oxytocine nodig om de placenta op te wekken.

Aanleggen voor de placenta

Bij mijn eerste bevalling kreeg ik een paar minuten na de geboorte van mijn dochter direct een prik, wat denk ik niet nodig was geweest, aangezien mijn eerste dochter ook meteen begon te drinken en ik vrij heftige naweeën kreeg. In principe heeft de natuur het zelf heel mooi geregeld. Door je kindje meteen aan de borst te leggen na de geboorte komt er oxytocine vrij die een aantal naweeën veroorzaakt waardoor je placenta vanzelf loslaat. Ook na deze bevalling heb ik een aantal heftige naweeën, zelfs de volgende dag nog, waarschijnlijk wegens de snelle bevalling.

Ik geef ons meisje aan Thomas en sta op om me even te douchen. Ik kijk bij mijn oudste dochter op de kamer, en hoor een tevreden geronk. Ze heeft niks gemerkt, waarom had ik me zo druk gemaakt? Na het douchen proberen we nog wat slaap te pakken. Het is pas vier uur ‘s nachts. Ik doezel weg, maar word om zes uur wakker als ons kleintje poept. Ik sta op en verschoon haar. Daarna kruip ik weer onder de dekens. Ze valt in slaap en ik kijk naar ons prachtige wonder op mijn buik. Ik voel me vol met energie. Wat een rijkdom, twee mooie dochters en mijn lieve slapende Thomas.

Lees hier het verhaal van Louise’s eerste bevalling.