Geboorteverhaal door · 1e kindje, thuisbevalling



In de ochtend van 27 februari 2014 voelde ik rond 06.00 een lichte pijn in mijn buik en ik wist meteen dat dit de eerste weeën waren. Paul werd wakker en vroeg, ‘’waar heb jij last van?’’ dus ik antwoordde dat ik weeën had. Ik zei tegen hem dat hij wel naar zijn werk kon gaan maar dat hij wel in de buurt moest blijven.

Zeker geen vals alarm

Ik maakte me wel een beetje zorgen omdat ik al een paar dagen last had van een koortslip en ik wist dat dat voor pasgeboren baby’s levensgevaarlijk kon zijn. Toen Paul naar zijn werk was heb ik meteen de verloskundige van praktijk gebeld en gevraagd aan de assistent hoe ik veilig kon bevallen met een koortslip.

De assistente schakelde me door naar de verloskundige en ik kreeg mijn favoriete verloskundige aan de telefoon. Ze vertelde dat er een kans bestond dat de weeën misschien vals alarm waren en dat ze dus weg konden gaan, al wist ik zelf zeker dat dat dus niet zou gebeuren! Ze vertelde ook dat een moeder met een koortslip antistoffen opbouwt op het moment dat ze een koortslip heeft en dat die doorgegeven worden aan de baby. Wel zei ze dat ik mijn baby niet mocht kussen en het best een koortslippenpleister kon op doen mocht ik wel die dag bevallen.

Douchen en stofzuigen

Nadat ik de verloskundige opgehangen had stuurde ik mijn zus een whatsappje met de mededeling dat ze wel rustig aan mijn kant op kon komen. Ze zei dat ze eigenlijk naar de sportschool zou gaan maar dat ze dat wel zou afzeggen omdat ze wist dat vrouwen in onze familie best snel konden bevallen!

Daarna ben ik lekker gaan douchen en heb ik alles even netjes haarvrij gemaakt. Toen ik onder de douche vandaan kwam dacht ik: wat is het huis eigenlijk een puinhoop! Ondertussen had ik nog steeds weeën die toch wel erger werden, maar ik vond het toch nodig om even de stofzuiger door het huis heen te halen.

Tijdens het stofzuigen moest ik af en toe gaan zitten om de weeën weg te puffen maar daarna ging ik gewoon weer verder tot alles netjes was. Toen ik klaar was met stofzuigen belde ik mijn zus of ze al in de buurt was en of ze me dan kon komen ophalen.

Het huis waar ook ik geboren ben

Ik zou namelijk bevallen bij mijn ouders thuis in Oostzaan, omdat we zelf op drie hoog woonden zonder lift. Het leuke is dat ik zelf ook in dat huis ben geboren, in dezelfde kamer, dus het was extra speciaal dat ik daar zou gaan bevallen.

Mijn zus had mijn moeder gebeld. Zij zat bij de kapper maar ze zou ook snel naar huis komen. Mijn zus had ook mijn neefje Liam mee die destijds negen maanden oud was, maar tijdens de bevalling zou mijn vader op hem passen zodat mijn moeder en zus bij de bevalling konden zijn.

Tijdens de rit naar mijn ouders had ik al best wat vervelende weeën en die hobbels onderweg maakten dat niet beter. Bij mijn ouders thuis was het al gelijk gezellig met mijn moeder en zus. Mijn vader was nog op zijn werk maar zou er ook aan komen.

In bad

Ik heb nog even een broodje gegeten en daarna vroeg mijn moeder of ik niet nog in bad wilde, omdat ik dat van te voren gezegd had dat me dat wel fijn leek.

Ondertussen had mijn zus met de weeën timer app een beetje in de gaten gehouden hoeveel tijd er tussen de weeën zat. Dat was tot nu toe nog teveel om de verloskundige te bellen: pas als ze regelmatig elke 5 minuten kwamen en pijnlijk waren, of als mijn vliezen waren gebroken, was het nodig om de verloskundige te bellen.

Ondertussen toen ik in bad lag heeft mijn zus of moeder Paul gebeld dat hij onze kant op kon komen omdat het zeker die dag zou gaan gebeuren. In bad kreeg ik een aantal weeën en mijn zus, moeder en neefje Liam waren daar gezellig bij. Liam deed zelfs mee als ik de weeën probeerde weg te puffen, heel grappig.

Alsof er een pistool afging

Toen ik uit bad kwam stond Paul in de deuropening en op dat moment kreeg ik een wee en moest Paul lachen, waardoor ik ook moest lachen! Ineens hoorde ik een keiharde PANG alsof er een pistool afging en van schrik maakte ik een gilletje, en daarna kwam er een enorme vloedgolf. Het IMG_2646eerste wat ik riep was of het niet bruin of groen was van kleur, want dat zou betekenen dat de baby het niet fijn heeft en dan moet je naar het ziekenhuis. Gelukkig was het helder van kleur dus mocht ik gewoon thuis bevallen.

Ik mocht daarna op het prinses op de erwt bed liggen van wel 3 matrassen hoog en toen werden de weeën echt heel pijnlijk. Mijn zus belde de verloskundige met het verhaal dat mijn vliezen gebroken waren.

In een roes

Vanaf dat moment ging alles een beetje in een roes voorbij. De weeën waren zo pijnlijk dat ik niet meer stil kon liggen, dus toen de verloskundige kwam was ik eigenlijk al heel blij dat iemand mij kwam verlossen, maar ik was nog blijer dat het deze specifieke verloskundige was, omdat zij gewoon heel erg leuk is.

IMG_2652Ze ging mijn ontsluiting controleren en ik had al best wat, volgens mij zat ik op de 7 centimeter maar dat weet ik niet meer zeker. Ze zei in ieder geval dat ze niet meer weg zou gaan en dat het afwachten was want bij 10 centimeter mocht je gaan persen.

Na een tijdje ging ze weer mijn ontsluiting voelen en vond ze het tijd om de kraamverzorgster te bellen. Tijdens het voelen van mijn ontsluiting kreeg ik soms een wee en dat was echt een verschrikkelijk vervelend gevoel. Ook luisterde ze regelmatig naar het hartje.

Ik wist niet meer hoe ik moest liggen

Ondertussen wist ik niet meer hoe ik moest liggen zo erg waren de weeën. Ik wilde mijn sokken aan en toen ik die aan had riep ik heel hard dat ze weer uit moesten omdat het toch te warm was. Ook kreeg ik heel erge dorst dus maakte de kraamverzorgster die er inmiddels was een kan met limonade voor me.

IMG_2660Tijdens de weeën heeft Paul me heel lief ondersteund en ook heb ik heerlijk bij mijn moeder gelegen, wat me toch er doorheen geeft geholpen. Ook kwam mijn vader af en toe kijken hoe het ging samen met Liam en die vond me wel heel zielig, dus ging hij daarna ook weer snel weg.

Wachten op persdrang

Toen ik eindelijk op de 10 centimeter ontsluiting zat zei ze dat ik langzaam mocht gaan persen maar dat we moesten wachten op de echte persdrang. Ik zei dat ik die al had omdat ik het gevoel had van, “ik wil nu!” Ze zei dat dat toch iets anders voelde dus nog even geduld, maar gelukkig ging dat heel snel en mocht ik eindelijk echt gaan persen!

IMG_2701Dat persen ging super snel, alleen toen het hoofdje er nèt niet uit was had ik ineens geen wee dus mocht ik niet verder persen. Ik moest wachten tot er weer een wee kwam en dat was echt verschrikkelijk maar duurde gelukkig niet heel lang.

Ze is geboren!

IMG_2710De verloskundige zei om 18.20 dat ik voor 19.00 mijn baby in mijn armen zou hebben maar om 18.25 legde mijn zus ons mooie meisje op mijn borst. Megan Caitlin was geboren!

Er werd een lekkere warme doek over haar heen gelegd zodat ze lekker bij mij kon liggen en er werd geprobeerd of Megan bij me wilde drinken aan de borst. Helaas lukte dat toen nog niet maar ze heeft in ieder geval gezien waar ze moest zijn.

Daarna moest de placenta er nog uit. Na een pers was die er al uit (toen bleek de verloskundige de placenta nog op de grond te hebben laten vallen maar dat hoorde ik later pas, haha). Ik had nog wel wat hechtinkjes nodig vanwege een paar schaafwondjes en dat was eigenlijk het ergste van de hele bevalling, ondanks de verdovingsspray!

IMG_2745De familie komt boven

Gelukkig was dat snel voorbij en kon daarna de rest van de familie naar boven komen, nadat ik netjes bedekt was natuurlijk! Megan’s grote zus (mijn stiefdochter) en haar moeder, en mijn vader, en mijn schoonouders waren erbij toen een andere verloskundige de eerste afloste en Megan ging controleren. Ze ging haar wegen en ze woog 3200 gram en was 51 centimeter lang. Ook ging ze haar reflexen en haar ruggengraat controleren en toen alles goedgekeurd was werd ze mooi aangekleed in de kleertjes die ik van te voren had uitgezocht.

Ik kreeg als cadeautje van mijn schoonouders een prachtige zilveren spaarpot in de vorm van een kinderwagen voor Megan.

Er werd pizza besteld en ik heb daar heerlijk van gegeten in mijn kraambed en Paul heeft Megan mee naar beneden genomen zodat ik nog even lekker kon douchen.

1947921_10203454652190640_1270880890_nTerug naar ons eigen huis

Na het douchen ben ik ook naar beneden gegaan en kon ik nog even op de foto met mijn oma, de enigste overgrootouder van Megan. Toen was het tijd om naar huis te gaan en werd Megan lekker in de Maxicosi gestopt.

Mijn vader reed mee om mij naar boven te helpen, want omdat Paul Megan had was het lastig om mij die drie trappen op te helpen, en ik had toch wat bloed verloren dus was ik wel wat duizelig.

Thuis gekomen nog even heerlijk op de bank gezeten en alles van de dag even rustig in mijn hoofd doorgenomen en alle felicitaties op Facebook bekeken.

Die nacht was heel spannend en ik kon amper slapen door de adrenaline maar dat gaf niet. Het was een super bevalling en zonder pijnbestrijding. Makkelijk te doen!