Op mijn blog schreef ik over de mogelijkheden van natuurlijk en stressloos bevallen, toen ik zelf op het punt van bevallen stond. Extra spannend vond ik dat, want wat als het mij dan niet zou lukken om een aangename bevalling te hebben? 

Ik geloof dat er iets gaat beginnen hier

Op 26 september 2013 rond half 8 in de ochtend is het eindelijk zover, de bevalling is in aantocht. Mijn gezinnetje, bestaand uit: vriend, zoontje van 2, mezelf en foetus in de buik, wordt langzaam wakker en begint aan zijn ochtendritueel. Langzaam worden we wakker, er worden hier en daar wat knuffels uitgedeeld en er wordt door vader en zoon aanstalten gemaakt om het ontbijt te bereiden. Ik draai me nog even om en voel verdacht regelmatige harde buiken. Ik ben extra alert, omdat ik al bijna 2 weken “overtijd” ben. Ik doe maar gewoon mee aan ons ritueel en ga douchen. Op weg naar de badkamer zwaai ik naar mijn voorbijfietsende buurvrouw. Als ze vraagt hoe het gaat zeg ik haar door het keukenraam, dat ik geloof dat er iets gaat beginnen hier. We wisselen een blije omhoogstekende duim uit.

De eerste echte weeën

Eenmaal onder de douche, rond 8 uur, voel ik de eerste echte weeën opkomen. Roepend door het schuifdeurtje van de douche, stel ik vriend en zoon op de hoogte. Ze staan samen ananas te snijden. Ik geef ze de opdracht op de klok te kijken om de regelmatigheid van de weeën in de gaten te houden. Als blijkt dat ze ongeveer om de 4 minuten komen, zet vriendlief voor de zekerheid alvast de kraan aan om het geboortebad, dat in de woonkamer al een paar weken staat te wachten, te vullen. 

Ondertussen comfortabel aangekleed, zet ik swingende muziek aan en dans met mijn zoontje door de kamer. Papa begint te filmen. Met 41 weken en 5 dagen zwanger en dus met de dreiging om een ‘medisch geval’ te worden in het verschiet, ben ik extra blij dat het begonnen is. De weeën vang ik op met mijn hoofd naar beneden, op een stoel leunend en draaiend met mijn heupen (ook wel spiraling genoemd: 1 van de 7 geheimen van een natuurlijke en aangename bevalling*) Ik eet ondertussen wat ananas en ander fruit en dans tevreden verder. 

Shhhh, hier komt een kind ter wereld

“En hoe is het hier?” hoor ik de buurvrouw achter mij door het keukenraam zeggen, die terug is van haar zoontje naar school brengen. “Goed,” zeg ik en direct erachter, “effe een wee opvangen hoor.” Weer duik ik met mijn hoofd naar beneden en spiral er op los. Als de wee voorbij is kijk ik mijn buuf met een brede glimlach aan. “Wat leuk dat het nou net haar vrije dag is,” denk ik, “dat is vast niet toevallig”. Ze vraagt of ze iets kan doen en stelt dan voor ons zoontje even mee te nemen. Papa en mama kunnen daardoor de boel nog wat opruimen en extra gezellig maken voor de komst van onze dochter: een compositie van zachte lichten en kaarsjes, hypnobirting-muziek en de juiste temperatuur van het water,……..shhhh, hier komt een kind ter wereld**.

Letten op mijn ademhaling

Ding, dong, de verloskundige belt aan. We hadden om 9 uur ‘toevallig’ een afspraak met haar staan, om de overdracht naar gynaecoloog en holistische verloskundige te bespreken in verband met mijn wens om, mits alles in orde zou zijn, niet in te leiden bij 42 weken. “En hoe is het hier?” vraagt ook de verloskundige, niet doorhebbend dat ik al een uur weeën heb. “Ja, het is begonnen hoor,” zeg ik, opeens wat twijfelend of de weeën wel door zullen zetten, nu zij gearriveerd is. Ze vind dat ik er zo relaxed bij zit, zegt ze, als ik een hap muesli in mijn mond stop. Ik probeer bij mezelf te blijven in deze nieuwe situatie en let even op mijn ademhaling (geheim nummer 2 van een natuurlijke en aangename bevalling*).

Dan voel ik een wee opkomen. Ik vang hem nu neuriënd op (geheim nummer 3*). De verloskundige vind dat ik de weeën goed en rustig op vang en zegt dat ze haar spullen maar even uit de auto gaat halen. Ook zij is blij voor ons dat het begonnen is en dat ik geen papieren hoef te gaan ondertekenen, dat ik vanaf 42 weken op eigen risico ga handelen.  

De temperatuur van het water regelen

Als ze terug is rond kwart over 9 ga ik op bed liggen voor een controle. Ik blijk 6 cm ontsluiting te hebben: een mooi cijfer om in bad te gaan.

Mijn kleren gaan uit en ik stap het warme water in. “Poeh, dit is veel te warm hoor,” roep ik naar vriendlief, die in de badkamer druk bezig is de temperatuur te regelen. Ik begin me wat suf te voelen en ben blij als er vervolgens wat minder warm water de slang uit stroomt. Ondanks het “oefenen” van te voren in bad beweeg ik wat onwennig rond. Geen tijd om daar verder over na te denken, want de weeën komen nu heel snel achter elkaar en ze worden steeds heftiger.

Ik probeer me te ontspannen en alle geheimen van de natuurlijke en aangename bevalling* rustig na te gaan en ze ook daadwerkelijk toe te passen: Ik ga op handen en voeten zitten en speel met mijn adem, laat mooie beelden voor mijn ogen de revue passeren en beweeg mijn bekken als een slang. Er komen zachte en hardere oergeluiden uit mij als er een wee komt, en ik voel een heerlijke energie door mij stromen. Hè?! Ik voelde helemaal geen pijn! Ik moet er zelfs een beetje van lachen, waardoor mijn lichaam een beetje gaat schokken. ‘’Hou nog even vol, Esmarel!’’, hoor ik de verloskundige roepen en laat me hierdoor helaas uit mijn geluksmomentje halen. 

Duidelijk zijn

Ik probeer weer in mezelf terug te keren, maar er komt alweer een nieuwe wee, die wel wat pijnlijker is. Ook moet er even naar het hartje geluisterd worden, wat een lichte irritatie bij mij oproept. Ik moet hiervoor namelijk naar achteren leunen, iets waar ik niet op zit te wachten. Gelukkig gaat dit vrij soepel door de draagkracht van het water en de steun van mijn vriend die inmiddels achter mij in bad is gaan zitten. Ondertussen word ik liefkozend gestreeld en aangeraakt door hem, wat me tussen de weeën door doet ontspannen, maar als hij me een momentje te hard masseert, geef ik hem een duw. Ik kan maar beter duidelijk zijn in tijden van urgentie.

Het hartje doet het super en als ik dan weer naar voren ben gebogen, voel ik persdrang opkomen. Ik vraag om bevestiging of ik daadwerkelijk mag persen en krijg een bevestigend ja te horen. In werkelijkheid ben ik helemaal niet van plan om te persen, maar om in de wee te ontspannen en gelijktijdig een flinke tegendruk te geven. Dit is een techniek die bij hypnobirthing en een orgastische geboorte met succes wordt gebruikt. Beetje vergelijkbaar met als je moet poepen en je je hoop ontspannen laat komen (daarmee kun je het van te voren ook oefenen trouwens).

Een lied van oerklanken

Tijdens de eerste 3 persweeën, waarbij ik inderdaad niet pers, maar tegendruk geef en een lied produceer bestaand uit mijn eigen oerklanken, komen de buurvrouw en mijn zoontje binnen. Ze zijn op mijn ‘gezang’ afgekomen, zegt ze. Ik krijg een snijdend gevoel bij de opening van het geboortekanaal en ik vraag of ze al te zien is. Ik mag zelf gaan voelen en voel inderdaad schattige plukjes haar aan een hoofdje vastgeplakt.

Er moet weer naar het hartje geluisterd worden, dus ik beweeg naar achteren. Op mijn knieën, naar achter leunend in de armen van mijn vriend, voel ik een enorme ontspanning. Ik geef me over en ontspan in mijn ademhaling. Daar komt de 4e én laatste wee, zo blijkt even later. Nauwelijks geef ik druk en laat haar lichaampje er uit glijden. Ik kan het nauwelijks geloven: daar is ze al! Het is ondertussen 1 minuut over 10.

Opgevangen door haar vader

In het water wordt ze opgevangen door haar vader, die haar vervolgens bij mij op de borst legt. Een verfrommeld wezentje met haar en huidsmeer zie ik in mijn armen liggen. Het magische momentje is van korte duur, omdat ze niet gelijk reageert zoals gewenst. Met lichte commotie wordt er over haar heen gewreven, waardoor ze een keel gaat opzetten. Heel eventjes maar gelukkig, want dan mag ze rustig bij me gaan liggen. Haar hoofdje boven water en de rest van haar lichaam in het warme water, een mutsje op haar hoofd.

Een intiem welkomstmomentje beleven we met haar. Ook haar broertje komt nieuwsgierig dichterbij. Hij trekt zijn kleren uit en een paar minuten later zitten we met zijn vieren in bad. Dan wordt ons kersverse gezinnetje alleen gelaten, en ook de buurvrouw, die het hele tafereel sinds haar binnenkomst heeft gefilmd, legt de camera neer. 

We genieten samen van dit bijzondere moment, elkaar aankijkend en omarmend, langzaam wennend aan deze nieuwe situatie. Welkom prachtig zusje en dochter, wat zijn we dankbaar jou op deze manier te mogen verwelkomen.

Oervertrouwen

Elke vrouw kan bevallen, maar kan ze het ook als een prettig ervaren? Ik ben ervan overtuigd, dat elke vrouw, als ze wil, veel mogelijkheden kan creëren voor een prettige bevalling. Mijn eerste bevalling was prima, maar overkwam me. Ik liet gebeuren wat er gebeurde en vertrouwde op de artsen om me heen, ondanks tegenspraak van mijn gevoel.

Mijn tweede bevalling was een wonder, een geschenk, dankzij ontwikkeling van mijn instincten en de voorbereiding en ontdekking van de ‘’geheimen’’ van een natuurlijke bevalling. En het belangrijkste: een oervertrouwen!

*de 7 geheimen voor een natuurlijke en aangename bevalling: https://www.youtube.com/watch?v=taSSKqQoYZs

**Shhhhh…hier komt een kind ter wereld, is de slagzin van de ENCA = European Network of Childbirth Associations, die zich o.a. inzet voor het behoud van thuisbevallingen: http://www.enca.info/

Esmarel Gasman is moeder van twee en initiatiefnemer van moedernetwerk ‘OERmoeders van Nu’ en informatieve ouderschapssite www.oermoedersvannu.nl