Omgekeerde wereld: bevalling begint in het ziekenhuis en eindigt thuis

Nog niet ingedaald

Dinsdagmiddag was ik nog bij de verloskundige en daar bleek dat Puk nog steeds niet volledig was ingedaald. Kortom: als mijn vliezen zouden breken, moest ik zo snel mogelijk gaan liggen. Donderdag de 18e zou ik 41 weken zwanger zijn en zou ik gestript gaan worden. Dat was geen fijn vooruitzicht vond ik. Gelukkig besloot Puk het niet zover te laten komen (of was het de gember en bitterlemon?).

Tjsoing!

Dinsdagavond op tijd naar bed gegaan maar ik kon mijn draai niet vinden, toch in slaap gesukkeld en rond half twaalf schoot ik wakker van het gevoel alsof er iets in mijn lichaam ‘tjsoing’ deed (beetje alsof er een elastiekje knapte). Ik heb me nog twee keer omgedraaid en toen besloot ik naar de wc te gaan om te plassen. Daar liep mijn onderbroek vol met vruchtwater, mijn vliezen waren gebroken!

Snel pakte ik mijn drink glaasje en ving ik nog iets op, het zag rozig, oranjeig uit. Toen terug naar bed gegaan en mijn man de verloskundige laten bellen. De verloskundige, V., kwam snel en constateerde dat Puk niet verder was ingedaald maar juist weer terug omhoog was gekropen. Dit maakte van mij direct een medisch geval. Ik was van plan thuis te bevallen, maar dit plan zag ik nu in rook op gaan.

Naar het ziekenhuis

In de auto naar het ziekenhuis gegaan, daar werd een hartfilmpje gemaakt van Puk en eventuele weeën gemeten en een echo gemaakt. Puk zat nog steeds te hoog dus ik moest in ieder geval de nacht blijven. In ochtend zou er dan een nieuw plan gemaakt worden met de arts.

Zo rond 3.00 kreeg ik weeën, en tegen 3.30 heeft mijn man een zuster gehaald. Weer aan het hartfilmpje, maar volgens de zuster was het allemaal nog te vroeg, niet regelmatig genoeg en moest ik maar wat proberen te dommelen. Dat lukte niet. Het was ook veel te warm in de kamer, te droog en het bed lag niet lekker.

Om 8.00 ben ik de weeën gaan klokken en ze kwamen toen om de vier minuten. Om kwart voor negen kwam de arts. Zij constateerde dat Puk inmiddels volledig was ingedaald en droeg de leiding van de bevalling weer over aan de verloskundige. Ik mocht van de verloskundige kiezen of zij naar het ziekenhuis kwamen of dat ik weer naar huis zou gaan. Ik heb toen gekozen om naar huis te gaan.

Weer naar huis

Om 10.00 was ik thuis. Ik had buikweeën. De verloskundige constateerde om 10.14 dat ik 4 centimeter ontsluiting had. Wow! Dat viel me alles mee! De verloskundige ging weg en zou om 12.00 terug komen. Om 10.45 kreeg ik er rugweeën bij. Mijn man heeft als een gek in mijn rug staan duwen (volgens hem heeft hij me binnenstebuiten geduwd). Deze weeën kwamen heel snel achterelkaar, mijn man kon dus absoluut niet weglopen.

Tegen 11.10 kreeg ik hele heftige persdrang die ik nauwelijks weg kon puffen. Dit zou ik nooit lang vol kunnen houden dacht ik! Mijn man belde na twee weeën de verloskundige. Die zou snel komen. Om 11.30 was ze daar en constateerde ze volledige ontsluiting!

Echte persweeën

Vanaf zo ongeveer 12.00 begonnen de echte persweeën en mocht ik mee gaan persen. Eerst een tijd op mijn zij (met mijn man duwend in mijn rug) en na drie kwartier ben ik op mijn rug gaan liggen.

Na een uur en een kwartier persen ging de verloskundige de baarkruk halen om de zwaartekracht het laatste zetje te laten geven. Ik zag niet hoe ik uit bed moest komen. Dus ik heb een tandje bij geschakeld bij het persen (geen idee waar dat nog vandaan kon komen toen). Het schoot nog door mijn hoofd dat ik onnozel moest kijken maar ik kon alleen mijn ogen stijf dichthouden.

Mijn zoon op mijn buik

Het laatste halfuur hebben de kraamhulp (die inmiddels gearriveerd was) en mijn man mijn benen omhoog gehouden tijdens de persweeën. Na goed anderhalf uur persen heeft de verloskundige een knip gezet. In die wee is Puk geboren. Ik moest tot aan zijn kontje toe persen, circa zes keer in een wee, terwijl de wee dus allang op was lag ik nog te persen om hem er echt uit te krijgen. Toen werd ik beloond met een hele mooie gezonde zoon op mijn buik.

Hij woog 4040 gram en hij was ongeveer 52 centimeter lang.

De verloskundige en mijn man hebben me fantastisch geholpen en mijn man had de volgende dag net zo veel spierpijn als ik.

De borstvoeding moest nog een beetje op gang komen, maar die is uiteindelijk helemaal goedgekomen met behulp van tepelhoedjes en super begeleiding van de kraamhulp.

Op woensdag 17 augustus 2011 is onze zoon Puk geboren!

Elisa Verwoest-Schöne is moeder van 2 kinderen en zwanger van de derde. Ze is Restaurator Moderne kunst onder naam Elisa Schöne Kunsten (www.elisaschonekunsten.nl) en eigenaar van Mijn-Mama (www.Mijn-Mama.nl). Onder de naam Mijn-Mama verkoopt ze handgemaakte kraamcadeautjes.