Mijn onverwachte, maar fantastische stuitbevalling thuis

Gezond dieet

Voor mijn zwangerschap heb ik een kuur gevolgd met homeopathische middelen en een dieet om van mijn allergieën af te komen. Het voedingspatroon beviel me zo goed dat ik dit heb aangehouden tijdens de zwangerschap. Ik heb er dus een gezond dieet op na gehouden en zwangerschapskwaaltjes op weten te lossen zonder inbreng van een arts of synthetische medicijnen.

Ik was natuurlijk erg benieuwd of je – als je alle tips opvolgt – inderdaad een natuurlijke bevalling kan hebben met zo min mogelijk bemoeienis aan je lijf van een arts, verloskundige of anders. Dat de geboorte van mijn baby op een stuitbevalling thuis zou uitdraaien, had ik nooit kunnen vermoeden.

Bevalplan

Ter voorbereiding op de bevalling heb ik het boek ‘De Natuurlijke Weg Naar Een Betere Geboorte En Een Sterke Band Met Uw Baby’ gelezen van Francesca Naish. Wat zij schreef over voeding paste precies in hetgeen ik wel en niet at. Dus van te voren deed ik dit ‘dieet’ al. Ik heb de yoga-oefeningen gedaan die erin stonden, maar niet de perineum massage.

Ook heb ik een HypnoBirthingcursus gevolgd. Met name omdat die cursus omschreef wat ik altijd al beter wilde leren: mijzelf niet laten opjagen omdat anderen er zijn of wat doen. Mijn angst was vooral dat ik naar het ziekenhuis zou moeten en in paniek zou raken daar.

In mijn bevalplan stond dat ik zo min mogelijk touchers wilde en ook niet zo vaak met de doptone, zodat ik kon vertrouwen dat mijn lichaam het goed zou regelen. Ook wilde ik graag in bad bevallen, thuis in de keuken. Er stond ook in dat ik graag 2 uur op de placenta wil wachten en niet meteen naar het ziekenhuis wilde, omdat dit bij mijn moeder 3 keer het geval was en bij haar de placenta spontaan kwam bij arriveren in ‘t ziekenhuis.

Geen liggingsecho

Kyan was ingedaald met 35 weken, de verloskundige voelde echt dat zijn hoofd naar beneden lag. Maar zelf ik voelde iets ronds bij mijn maag. Ik zei tegen de verloskundige, “ooh zijn dat de billen?”

Ik deed er heel relaxed over. Want stel dat ze toch begon te twijfelen. Ik heb de liggingsecho ook niet gedaan, omdat ik er gewoon op wilde vertrouwen dat de natuur zijn werk doet. Mijn zusje lag in stuit en was zonder enige complicatie geboren. Ik heb tegen iedereen gezegd, “in stuit komen ze er ook uit.”

De baby draaide nog echt heel veel die laatste weken, ik had meer dan genoeg vruchtwater en hij had alle ruimte. Maar er zat steeds een ronde bobbel zo links van ‘t midden, onder mijn maag. Dat was echt zijn voorkeurspositie.

En als we wel van te voren hadden geweten dat ons kindje in stuit lag, zou ik zeker nooit voor een keizersnede zijn gegaan. Dus toen ik twijfelde heb ik nog een verloskundige in opleiding gevraagd uit mijn vriendenkring. “Dit is een hoofd toch? Kan jij voelen hoe die ligt?”

Nee hoor, ze was het met de verloskundige eens: hoofd beneden en die bult moest volgens haar billen zijn. En ingedaald. Ik vroeg nog of hij niet weer uit het bekken kon komen en dan weer draaien. Zij dacht van niet. 

Dus ik heb een mogelijke stuitbevalling, en alle andere doemscenario’s, uit mijn hoofd gebannen. Ook heb ik van te voren hele mooie bevallingsverhalen gelezen en filmpjes gezien om me voor te bereiden. Lekker positief de bevalling tegemoet gaan. 

Eerste harde buik

Mijn eerste harde buik dient zich aan om 15.26. De 2e om 15.32. Hmm, er is in ieder geval iets gaande, want ik heb sinds week 35 geen harde buiken meer gehad. Om 15.56 maken we nog even snel een fotootje van mijn bolle buik onder het mom van je weet het nooit. De harde buiken komen en gaan met intervallen.

Het is 16.18: die rugpijn die ik erbij krijg, vind ik niet leuk. Ik hoop dat mijn vriend gauw thuis is. Inmiddels heb ik ook flinke honger, maar echt koken is er niet van gekomen. Ik bel mijn vriendin om te vragen of ze inderdaad nog bij de bevalling wil zijn, mocht dat vannacht gebeuren. Helaas heeft ze het druk en ik bel nog een paar andere mensen ter afleiding.

Is dit ‘t nou?

Ik ben best enthousiast, want heb wel naar de bevalling toegeleefd. Ik heb mezelf, de verloskundige en mijn vriend verteld dat als het pijn doet ze mij eraan herinneren dat ik geheel natuurlijk wil bevallen. En dat ik liever kort pijn heb dan dat ik wazig van een of ander medicijn ben.

Het is 16.33. Ik begin ik me toch echt af te vragen of dit ‘t nou is. Ik voel me een beetje ongesteld met bijkomende misselijkheid.

Om 17.04 vind ik mezelf een watje want ik zit te janken van de pijn en het misselijke gevoel. Er zit nu duidelijk regelmaat in de weeën, die om de 5 minuten komen en 1 minuut aanhouden. Ik twijfel of het nog weg zal gaan en besluit dat ik in ons ligbad ga om te zien of het daarvan overgaat. Ik had namelijk gehoord dat voorweeën dan stoppen. Bij het bad twijfel ik, want ik wil eigenlijk dat de baby de 14e komt zoals ik had bedacht.

Dansjes doen

17.07: de HypnoBirthing-techniek waarbij je je buik vol maakt tijdens een wee werkt bij mij averechts: mijn pauzes lijken hierdoor bijna in het niets te verdwijnen. Ter afleiding ga ik tussendoor rond het huis bewegen. Dansjes doen, de trap op rennen en mensen bellen.

Eerste timing: 17.50 – 17.53 – 17.58. Ik heb ‘t gevoel dat er iets uit moet. Waar dan ook.

21.00: Ik probeer het bad, met drama als gevolg. Eigenlijk hetzelfde als bij de HypnoBirthing-ademhaling. De weeën worden pijnlijk en zonder pauze. Het warme water van het bad bevalt me ook niet. Het is te heet.

Ik voel zelf even aan mijn baarmoedermond en ik twijfel of de bevalling al begint. Ze voelt nu sponzig, een beetje zacht, terwijl ze de dag ervoor nog super stevig à la deurstopper was. Ik ga nog even dansen en tussendoor ontspannen.

De verloskundige komt

Tweede timing: 21.48 – 21.50 –  21.52 – 21.56 – 21.58. Tegen 22.00 uur bel ik mijn verloskundige nog eens dat ze misschien toch nog vandaag moet komen, anders moeten we midden in de nacht bellen. Is het serieus? Ze krijgt mijn verhaal over de baarmoedermond en klinkt niet echt overtuigd, omdat bellen met weeën schijnbaar heel moeilijk is. Het gaat me blijkbaar nog goed af.

Terwijl de verloskundige in de auto naar ons toe rijdt, denkt ze, “goh, het is al 8 jaar geleden dat ik een stuit bevalling heb begeleid. Moet ik toch weer eens doen.”

Om 23.15 komt eerst mijn vriendin binnen en 2 minuten later de verloskundige. Ik praat bij met mijn vriendin en ben erg blij dat ze er is. Het ontspant me. Anderzijds vind ik het nu eigenlijk niet meer zo leuk worden, dat bevallen.

Joepie!

Kwart voor 12 een toucher. 4,5 centimeter. Ik hoor: “Je bent al op de helft”. WOUW. Ik maar twijfelen of hij echt komt. Ik word heel blij! Joepie hij komt echt in de nacht en echt de 14e zoals ik dat in mijn hoofd had. Ik verlies voor het eerst bloed en moet voor de zoveelste keer naar het toilet om te plassen.

Ik heb het koud en vooral aan mijn benen. Ik stond namelijk nog in mijn badjas sinds ik uit ons ligbad kwam. Ik klets tussendoor en beweeg. Totaal niet HypnoBirthing, maar het is fijner voor me. Ik adem uit bij een wee met zo laag mogelijke klanken en ontspan mijn onderlichaam zoveel mogelijk.

Warm bad

Mijn vriend gaat met de verloskundige het bevalbad opzetten. Ik voel me heel fijn bij deze 3 mensen en ze zorgen geweldig voor me! Het bad is warm en ik krijg meer pauzes tussen de weeën, ook al sta ik maar tot mijn enkels in het warme water. Het leunen op de rand wil niet zo heel erg omdat hij nogal slap is en de nieuwe spullen stinken naar plastic, maar dit word allemaal opgelost.

Op een wee probeer ik heel hard JA! te roepen en mijn onderlijf en kaken te ontspannen, ook al wordt dit steeds moeilijker. In het bevalbad wil de verloskundige nog eens luisteren naar het hartje, maar de doptoon blijkt kapot. De vliezen doen bloeb en bubbels komen omhoog. Het is dan 1.45.

‘Het was een jongetje toch?’

Dan voel ik dat er iets groots naar beneden wil en na een tijdje komt er iets zachts uit. Ik denk: navelstreng? Maar dat klopt niet. Na een tijdje kijkt de verloskundige en vraagt: “Het was een jongetje toch?” Ik denk: “Ohoo, een balzakje, hij ligt in stuit.” Ik roep: “Jij zei dat ie goed lag!”. Maar dat is meer mijn sarcasme, want ik maak me totaal geen zorgen.

Mijn verloskundige vertelde me in de zwangerschap dat de beste manier om een stuit te bevallen in het bad is. En ik heb toevallig een verloskundige die expert is in water. O ja, en in tips geven die mij vertrouwen geven. Dus ik voel me helemaal goed. Je kan spreken van enthousiasme. Hij komt er nu echt uit.

Stuitbevalling thuis: 3 weeën

Ik heb 2 broekspijpen te pakken om hard in te knijpen tijdens een wee en denk dat ze 3 straten verder horen en weten dat de baby eraan komt. De verloskundige ziet om 2.00 uur dat ik persweeën krijg.

Ik vind het fijn te voelen dat die buik- en been- en rugpijn overgaat in een wat trekkerig gevoel bij mijn vulva en vagina. Het is 2.17. Dit doet ook wel zeer, maar toch heel anders. De verloskundige zegt: “Als je duwt is hij er in 3 weeën uit”. Dat vind ik erg fijn. Mooi! Ik duw mee totdat mijn plasbuis echt pijn doet. Dan stop ik even en voel al dat mijn baby eruit komt. Bloeb, bloeb, de armen en benen komen er ook uit. Ik voel de baby naar boven drijven en moet even draaien. Ik snap en hoor niet goed waarheen te draaien met mijn lichaam en verslik me bijna in het water op de rand. De verloskundige helpt me en dat is fijn. Net alsof ze even het hoofdje eruit haakt. Dat hoofdje voelt wel kleiner dan de billen.

Geen touchers meer

We hebben 2 keer naar het hartje geluisterd en geen touchers meer gedaan. De enige hulp was dat laatste stukje en dat was fijn, want ik kon niet meer zo goed ademhalen. Ik voelde de baby wiebelen met zijn armen en benen, dus wist dat het goed zat. Er zaten wel een aantal minuten tussen het lijfje en het hoofd, de weeën stopten ook even. Gelukkig maar, want ik was druk bezig met niet verslikken. Om 2.40 is hij geboren! Een stuitbevalling thuis.

De baby krijgt meteen een goede apgar score, 1 puntje aftrek voor z’n gekneusde scrotum. Maar zo’n alerte en relaxte baby, mooi roze en nog geen schrammetje, moet het wel goed doen.

Sabbelen

Lief, mijn baby’tje kan meteen kruipen en is heel lief overal op aan het sabbelen. Ook mijn borst dus. Ik heb dorst en wil graag thee. De beentjes gaan langs beide zijden naar zijn oren en zo zien we hoe hij in mijn buik zat.

Dan is het toch tijd voor de placenta, maar ik voel geen weeën meer. Er komen er 2 weeën, maar geen placenta.

Ik probeer uit bad te gaan, maar de kou doet mijn hele lichaam verkrampen en trillen. Heel langzaam ga ik uiteindelijk uit bad. Hoeveel tijd nog voordat de placenta komt? Het duurt al 1,5 uur. Bij mijn moeder duurde het iets meer dan 2 uur bij alle 3 de kids, dus ik maak me geen zorgen. Ik drink wat vrouwenmantelthee. Dit helpt de baarmoeder zich samentrekken. Ook neem ik wat homeopathisch sepia. Mijn baby’tje wordt nog eens aangelegd en na 1 uur en 46 minuten komt dan toch die placenta eruit. Het is 4.26.

Kiplekker en energiek

We bewaren de placenta om hem later te capsuleren. Ik ga met een berg handdoeken en kleedjes en mijn baby op de bank liggen. Er wordt opgeruimd door iedereen. Ik blijf tot 9.00 uur op de bank met mijn baby en voel me heel de tijd kiplekker en energiek.

Ik word ook nog even bekeken aan de onderkant en meer dan een schaafwondje kunnen we niet ontdekken. Ik kan ook lekker naar het toilet gaan rond 9.00 uur zonder problemen. Ik geniet van een potje brandnetelthee (in de zwangerschap kon ik geen hete thee drinken vanwege het maagzuur) en mijn lieve baby die graag op mij ligt te slapen.

Om 11.00 uur bellen we de kraamzorgorganisatie of er die dag nog iemand kan komen. Zij wil me in bed hebben en laten slapen, maar de adrenaline zorgt ervoor dat ik nog 4 dagen vrolijk blijf door stuiteren met baby op mijn arm. Niet moe en geen pijn.

Nachtelijke bevalling

Ik had wel een beeld van de bevalling, bijvoorbeeld dat het nacht zou zijn en het bevalbadje blauw. Dit klopte perfect. Ik had me geen voorstelling gemaakt van de geboorte zelf, maar goed ook, misschien had ik dan wel geweten dat-ie in stuit kwam.

De placenta bewaarden we en werd de dag erop gecapsuleerd.

Kyan is om 2.40 geboren, weegt 2870gram en is 49cm lang. De verloskundige, die de stuitligging niet had opgemerkt, had wel voorspeld dat Kyan net geen 3 kg zou zijn, maar 2900 gram.

 

Wil je naast genieten in de zwangerschap, ook genieten van je bevalling? Wil je meer weten over natuurlijke aanpak bij zwangerschapskwaaltjes, kijk dan op de website van Wendy: www.zonenaarde.nl