Lieve zoon, dit is jouw geboorteverhaal dat ik je elke avond voor je verjaardag ga vertellen, steeds in toenemende mate van detail naarmate je ouder wordt.
Kus, je mama.
De innesteling
Er waren eens een papa en een mama, wij dus. We hadden 2 kinderen, een meisje en een jongen. De jongen was bijna 3 jaar en dronk voor het slapen gaan nog borst bij mij, tot hij op een avond niet meer wist hoe. Van de ene op de andere dag. Dat was de dag dat jij bij mij innestelde. Een prachtig, wonderlijk kindje, dat langzaam maar zeker in mij groeide. Op een ochtend besloot jij dat het tijd was om geboren te worden. Daar gaat dit verhaal over.
Zonnige zondag
Het was een zonnige zondagochtend in oktober. Je broer en zus waren beneden televisie aan het kijken en aan het ontbijten en papa en ik knuffelden elkaar en zeiden elkaar dat het misschien die dag wel jouw geboortedag zou worden.
Ik stond op, kleedde me aan en ging naar beneden om ontbijt te maken. In de woonkamer zaten jouw broer en zus in de gouden ochtendzon. Ik glimlachte, wat een mooie dag! Hoewel mijn buik met jou steeds zwaarder en groter werd en ik de afgelopen weken weleens had gezegd dat ik nu begreep wat ‘in verwachting’ betekende en dat je het zwanger zijn ook ‘zat kon worden’, genoot ik van het zwanger zijn, het nog steeds zwanger zijn. Je broer en zus waren beide weken eerder dan de uitgerekende datum gekomen, maar jij niet. Ondanks dat de afgelopen anderhalve week mijn lijf al druk bezig was geweest met oefenen, bleef jij lekker zitten waar je zat. Wat bijzonder om te ervaren hoe het is om hoogzwanger te zijn, besefte ik.
Lichte krampjes worden sterker
Beneden in de keuken pakte ik de zitbal en ging aan het aanrecht een kom yoghurt met fruit maken. De lichte buikkrampen die ik al een half uur had, werden sterker. En ze kwamen best snel achter elkaar opeens – ik besloot te noteren wanneer en hoe lang. Om de 3 minuten, ze duurden bijna een minuut.
Ik stond op om iets te pakken uit het kastje boven mij, maar ging meteen weer op de zitbal zitten: Ja! Het was tijd, vandaag zou ik je ontmoeten! Ik glimlachte en at nog snel wat happen ontbijt, want die energie zou ik nodig hebben. Boven hoorde ik papa in de douche stappen.
Na een wee, of golving zoals ik in het kader van het ‘omdenken’ glimlachend dacht, stond ik op en keek nog even om de hoek van de woonkamerdeur naar mijn 2 kinderen die samen op de bank aan het ontbijten waren. Ik glimlachte en ging naar boven.
Samen in de douche
“Dag liefie,” zei papa toen ik de badkamer in kwam. Ik begon me uit te kleden maar pauzeerde halverwege, me aan de badrand vasthoudend. Papa keek om de hoek van het douchescherm en vroeg of het ging.
“Ja hoor, ik ga even bij je onder de douche staan denk ik,” zei ik en ik kleedde me verder uit.
“Ah…is het zover?” zei papa met een glimlach.
“Ik denk het”. Ik stapte de douche in. We kusten en toen kwam er een heftigere wee, eentje waardoor ik niet meer goed kon staan. Papa ging de douche uit, droogde zich snel af en kleedde zich aan.
Tijd om te bellen
“Tijd om te bellen, denk je?” vroeg hij. Gezien de heftigheid en regelmaat waarmee de golvingen elkaar nu opvolgden, gaf ik aan dat eerst de verloskundige, dán meteen Isa de doula en daarna de kraamhulp gebeld moesten worden. Dit zou nog wel eens snel kunnen gaan!
Papa ging bellen en liep ondertussen naar de woonkamer om het bevalbad op te zetten. Ik stapte uit de douche, de golvingen waren daar te heftig. Beneden hoorde ik jouw zus “Jippie!” zeggen toen ze hoorde dat ‘t zover was. Wat fijn, wat een kado, samen enthousiast te zijn.
Ik kleedde me aan in een jurkje. Ondergoed had weinig zin meer en zo was ik toch gekleed. Beneden op de wc ving ik wat weeën op tot de verloskundige binnenkwam. Zij zou eigenlijk haar yoga-ochtend hebben, maar was opgeroepen omdat de verloskundige die dienst had al bezig was.
Boven op bed toucheerde de verloskundige mij, om te zien of het deze keer echt begonnen was. Toen kwam ook Isa, mijn doula, binnen en we omhelsden elkaar. Toen ik beneden kwam, was de woonkamer omgetoverd: het bad stond klaar en bij de eettafel hadden ze slim een speelhoekje geregeld, compleet met tafeltent en de laptop met loom-filmpjes op youtube. Ook zij waren er klaar voor!
Hands-off
Voorover hangend op de badrand ging ik mee in een golving. Isa gebruikte haar rebozodoek en dat gaf verlichting en focus, erg prettig. Benieuwd of het in bad nóg fijner zou zijn, stapte ik na een paar golvingen het bad in. Het water kwam tot aan mijn buik en was heerlijk warm. Wauw, het was al prima te doen, maar nu helemaal. Samen met papa en Isa lukte het mij me te focussen en alle golvingen hun werk te laten doen.
Isa masseerde, papa ondersteunde. Af en toe kwamen de kinderen even kijken, vooral jouw broer vond het op een gegeven moment wel wat spannender worden. De kraamverzorgende belde aan, waardoor papa even weg moest om de parkeermeter te regelen. Ondertussen zat de verloskundige op de bank met haar tablet. Er stond een CD van HypnoBirthing op, die bijdroeg aan de relaxte sfeer en focus.
Kaiserbroodjes
Toen je broer wat onrustiger werd, omdat het al een tijdje duurde en omdat ik wat meer geluid begon te maken, zei hij dat hij “Nu een kaiserbroodje” wilde, zijn lievelingsbroodje. Ik vermoed dat hij de situatie bekender wilde maken en papa voor hem beschikbaar wilde hebben. Er was geen kaiserbroodje in huis, maar daar wist zijn zus van 9 iets op: zou zij dat met haar broertje kunnen gaan halen bij de winkel?
Ik vond dat een bijzonder slim en lief idee en wees, tussen de golvingen door, op mijn portemonnee voor geld. Maar je broer wilde niet écht mee met z’n zus, hij wilde papa en mama! Ze besloot dan zelf, alleen, broodjes halen, net toen de laatste fase van de geboorte van jou begon. Een fase waarin ik steeds meer geluid ging maken en je broer ook wilde helpen, maar ik dat niet goed kon verdragen. Ik had alle aandacht nodig. De verloskundige gaf aan dat ze graag wilde luisteren naar het hartje. “Best,” dacht ik, “als het nodig is, regel je het wel. Ik focus me op de golvingen”. Het kwam er echter niet meer van te luisteren.
Zelf aanpakken
De verloskundige ging zó zitten dat ze mij kon assisteren in de laatste fase van de bevalling. Ik hing nu over de badrand, op m’n knieën en met mijn buik fijn in het water.
“Je wilde je kindje zelf pakken, toch?” zei ze. En nog eens, want ik begreep niet dat je er al was, het was zó snel gegaan! Ik draaide me voorzichtig om en pakte je aan! Op m’n lijf liet je je horen en kleurde mooi roze. Wat een geweldige ervaring! We deden je jouw zorgvuldig uitgekozen geboortemutsje op je hoofd. Dezelfde stof als ‘t jurkje van je zus, dat ze speciaal had aangetrokken zodra ze hoorde dat ‘t vandaag jouw geboortedag zou worden.
De deurbel ging en daar kwam de geur van verse broodjes het huis binnen. Wat een timing!
Liggend op de bank, onder de dekens met jou bloot op mijn zachte lijf, at ik met papa en de kindjes verse croissantjes en kaiserbroodjes.
Welkom lief kind.
| ← Vorig verhaal: Een droombevalling | Volgend verhaal: Bevallen op mijn voorwaarden → |
| Wat is Mooie bevallingen eigenlijk? | Mooie bevallingen op Facebook! |