Al 2 keer eerder had ik een mooie bevalling gehad. Maar hoewel ik op allebei met een goed gevoel terugkijk, ging er toch elke keer iets anders dan gepland.

De volgende keer anders

Bij mijn eerste ben ik thuis bevallen op de baarkruk en bij de 2e beviel ik thuis in bad. De eerste bevalling was mooi, echter heb ik een uur persdrang weg moeten zuchten en dit vond ik hels. Ik heb maar 8 minuten geperst toen, maar ben flink ingescheurd. De scheur was moeilijk te hechten en dit heb ik 9 maanden na de bevalling moeten laten herstellen bij de gynaecoloog. Tevens verliep de geboorte van de placenta toen zo dat er twijfel was over de compleetheid van de vliezen. Na een week kreeg ik koorts en meer bloedverlies en bleek er een stuk vliezen achter gebleven te zijn.

De 2e bevalling was prachtig. Ik beviel bij kaarslicht en mijn moeder heeft geholpen mijn zoontje aan te geven nadat hij geboren was in bad. Bij mijn 2e bevalling was ik net zo als bij mijn eerste bevalling rustig, maar zat ik nog veel in mijn hoofd. Bij de 2e bevalling verliep de geboorte van de placenta zo dat er twijfel was of de placenta compleet was. Uiteindelijk bleken er toen vlokjes placenta in mijn baarmoeder te zijn achter gebleven.

Veel zaken waren volgens onze wensen verlopen bij de eerste 2 bevallingen, toch had ik telkens zaken waarvan ik achteraf zei dat ik ze een eventuele volgende keer anders zou willen.

Samenwerken als geboorteteam

In de voorbereiding van de geboorte van ons 3e kindje heb ik veel nagedacht over wat ik nu wilde voor de volgende bevalling en wat ik kon doen om ellende zo veel mogelijk te voorkomen. Ik had veel goede verhalen gehoord over HypnoBirthing. Ik wilde een cursus volgen die ik met mijn partner kon doen. Wat ik zelf altijd zo mooi vind van bevallingen van anderen is als de barende vrouw op zo’n wijze door haar partner gesteund werd, dat zij als een geboorteteam samen werkten. Dit wilde ik ook! Daarom ben ik samen met mijn partner de HypnoBirthingcursus gaan volgen.

Ik was op sommige punten heel sceptisch tijdens de cursus. Zo hadden wij de cursus al vroeg in de zwangerschap gevolgd en had ik een paar keer vroeg in de zwangerschap geprobeerd om naar de HypnoBirthingbandjes te luisteren. Ik vroeg mij toen af of het wel iets voor mij was. Het voelde zo zweverig en ik ben daar normaliter helemaal niet zo van.

Een warm bad

Toch ben ik door de cursus gaan nadenken wat mijn behoeftes waren ten aanzien van de bevalling. Als ik me mijn bevalling voorstelde, wilde ik dat ons 3e kindje in een letterlijk en figuurlijk warm bad verwelkomd zou worden. Ik wilde dat ons kindje in liefde verwelkomd werd. Ik voelde tijdens de zwangerschap steeds dieper de behoefte opkomen dat ik dit met ons gehele gezin wilde doen. Tijdens de zwangerschap uitte mijn oudste (een meisje van 5,5 jaar) de wens dat zij graag bij de bevalling wilde zijn.

Wij hebben in ons gezin altijd gedaan alsof bevallen de normaalste zaak is van de wereld, net zoals slapen en naar het toilet gaan. Het hoort bij ons mens zijn. Blijkbaar vond onze dochter het zo normaal dat zij het ook logisch vond dat zij dan bij de geboorte aanwezig zou zijn.

Positief beeld

Mijn partner twijfelde heel erg aan mijn ideeën. Hij wilde de bevalling graag samen met mij beleven maar hij had niet zo de behoefte om er de oudere kinderen bij aanwezig te hebben. Hij vond het net zoals de meeste mensen om ons heen ook een raar idee om kinderen bij een bevalling aanwezig te laten zijn. Gedurende de zwangerschap hebben we het er veel over gehad. Ik wilde mijn dochter graag tegemoet komen in haar wens en haar het gevoel geven dat zij erbij hoorde. Bij ons gezin, dus ook bij de bevalling.

Ik wilde mijn dochter ook een positief gevoel geven over bevallen. Ik wist dat ik niet gillend zou bevallen en wilde mijn dochter een ander beeld geven dan het standaard beeld wat een vrouw krijgt door tv-programma’s. Ik wilde dat ze een beeld zou hebben van een natuurlijke bevalling voordat zij zelf volwassen zou worden en eventueel zelf kinderen zou krijgen (mocht ze dat willen en het haar gegeven zijn). Dit alles heb ik met mijn partner besproken. Gedurende de zwangerschap ging het bij hem ook steeds meer leven.

Het huisje van de baby

Ik wilde mijn dochter wel graag goed geïnformeerd voorbereiden voor het geval ze inderdaad bij de bevalling aanwezig zou zijn. Al in de vooraf gaande jaren had mijn dochter weleens filmpjes gezien van holistische rustige badbevallingen, voor haar was dit heel normaal. In de laatste weken heb ik meerdere malen filmpjes gekeken van bevallingen op YouTube. Het waren allemaal badbevallingen waar de bevallende vrouw niet lag te gillen of schreeuwen van de pijn.

Tijdens het kijken van de filmpjes heb ik uitleg gegeven, wat er allemaal gebeurt. Toen ik de functie van de placenta en de vliezen uitlegde op een wijze die zij begreep, vroeg ze mij of de placenta dan een soort van huisje was voor de baby in de buik. Sindsdien zijn we de placenta het huisje van de baby gaan noemen. Ik heb uitgelegd dat bij een bevalling vaak wat bloed mee komt, maar dat dit geen pijn doet en erbij hoort. Tijdens de filmpjes heeft ze haar vragen kunnen stellen en tijdens de laatste week van de zwangerschap kon zij goed vertellen hoe een bevalling in zijn werk ging.

Afspraken maken

Aangezien ik wilde dat mijn man zich kon bezighouden met mij ondersteunen tijdens de bevalling, heb ik geregeld dat een vriendin van ons er tijdens de bevalling zou zijn om voor de kinderen te zorgen. Zo konden de kinderen thuisblijven. We hadden haar ons bevalplan laten lezen en besproken wat we wilden. Met de verloskundige sprak zij een signaal af. Als de verloskundige dit signaal gaf, zou ze met de kinderen de kamer verlaten. Dit voor het geval ik bijvoorbeeld niet rustig zou zijn. Ik wilde niet dat mijn kind(eren) een trauma zouden krijgen van een moeder die het uit gilde. Ook wilde ik de kinderen zo snel mogelijk de kamer uit als er iets fout zou gaan. De jongste wilden we niet bij de bevalling zelf hebben, maar wel zo snel mogelijk erna. Hij was nog maar 1,5 jaar oud en we vonden hem te jong om erbij te zijn. De oudste mocht erbij zijn als het voor ons op het moment dat de weeën zich aandienden goed zou voelen.

Doula Sophie

Bij 36 weken zwangerschap hebben wij het bevalbad eens opgezet in de woonkamer. Om te kijken hoelang het opzetten en vullen duurde, maar ook om de kinderen te betrekken bij de naderende bevalling. Doula Sophie was daarbij aanwezig. Zo kon zij de kinderen ontmoeten, zodat zij tijdens de bevalling geen vreemd gezicht zou zijn. Zij zou tijdens de bevalling aanwezig zijn om foto’s te maken.

De kindjes hebben midden in de woonkamer gezwommen in het bevalbad en de grootste lol gehad. Voor ons was het bijzonder om ons 2e kind erin te zien spetteren, aangezien hij zelf ook in dit bad geboren was. Sophie heeft foto’s gemaakt en we hebben met haar besproken wat onze wensen en verwachtingen waren voor tijdens de bevalling.

Sophie had ook een boekje bij zich dat ‘Our water baby’ heette, over een jongen die voorbereid wordt op de watergeboorte van zijn broertje/zusje waarbij hij aanwezig mocht zijn. Onze dochter vond het heerlijk om uit het boek voorgelezen te worden en het bereidde haar naast de filmpjes nog extra voor wat er komen ging.

“Komt de baby vannacht?”

Op 4 mei 2015 kreeg ik om kwart voor 8 ’s avonds weeën. Vlak daarvoor ben ik nog met mijn jongste in het gewone bad geweest. Toen ik eruit kwam en hij op bed lag, kreeg ik rust. De weeën kwamen direct om de 2-3 minuten en hielden een minuut aan. Direct voelde ik dat dit waarschijnlijk het echte werk was. We stelden onze vroedvrouw op de hoogte en die bracht Sophie op de hoogte. Mijn partner stuurde een smsje naar onze vriendin, dat ze vannacht gebeld zou kunnen worden.

2015-05-05 Jim-1Mijn dochter was nog niet naar bed. Ik heb haar gevraagd of ze nog steeds bij de bevalling aanwezig wilde zijn en dat we haar dan misschien vannacht wakker gingen maken. “Komt de baby dan vannacht?” Ik heb haar geantwoord dat de baby misschien kwam, maar dat we dat nog niet zeker wisten. Mijn partner heeft haar daarna naar bed gebracht en haar voor het slapen gaan nog verteld dat ze als ze bij de bevalling is wel heel rustig moest zijn. Dat heeft ze hem beloofd.

Het echte werk

Mijn partner kwam daarna naar beneden. Ik heb hem verteld dat de weeën echt wel frequent kwamen en gevraagd of hij direct het bad op kon zetten. Hij vroeg nog of ik het zeker wist, aangezien ik al een paar dagen aan het rommelen was. Maar alles in mij vertelde me al heel de dag dat de bevalling zich aan het aankondigen was en aan de contracties voelde ik dat dit toch echt het echte werk was. De vroedvrouw vroeg via sms of ze al nodig was. Ik zei haar dat ze voorlopig nog niet echt nodig was. We spraken af dat ze sowieso om 22.00 even een kijkje zou komen nemen.

2015-05-05 Jim-4Mijn man bracht de woonkamer in gereedheid. Hij stofzuigde, zette spullen aan de kant, stak overal kaarsjes aan, blies het bevalbad op en liet het vollopen met water. Ondertussen had ik mijn iPod opgezet en luisterde ik naar HypnoBirthingbandjes. Het hielp mij in mijn bubbel te komen en in de staat te komen waarbij ik me overgaf aan de bevalling. Ik liep heen en weer door het huis en nam af en toe plaats op een bevalbal. Rond kwart voor 10 merkte ik dat ik toch wel toe aan het leven was naar het tijdstip dat we afgesproken hadden met de vroedvrouw.

2015-05-05 Jim-7

Prima harttonen

Om 22.00 uur exact arriveerde onze vroedvrouw. Ze observeerde me en zag aan me dat ik echt bezig was. Ze vroeg of ze iets voor me kon doen. Ondanks dat ik van te voren had afgesproken niet vaginaal onderzocht te willen worden, vroeg ik haar mij toch te onderzoeken. Ik wilde zeker weten dat ik bezig was en dat het hele circus niet voor niks was. We hadden afgesproken dat zij niks zou zeggen over wat ze voelde.

Ze vroeg of ze de harttonen van de baby mocht luisteren en of ik dit wilde horen of dat ze een apparaat moest pakken waarbij zij alleen de harttonen kon horen. Ik liet haar weten dat ze mocht luisteren en dat ik het juist prettig vond om de harttonen even te horen. Ze luisterde de harttonen en we hoorden beide dat deze prima in orde waren. Ze onderzocht me vaginaal en liet me weten dat ik echt bezig was. Achteraf hoorde ik dat ze wel iets met naar mijn partner had geseind, maar dat had ik zelf niet meegekregen.

Terug in mijn weeën

De vroedvrouw nam plaats op de bank, ik dook terug in mijn weeën. Ik ging op de bevalbal zitten en mijn partner nam achter me plaats. De HypnoBirthingbandjes werden hardop op gezet en mijn partner voerde light-touch massage uit. Zo af en toe twijfelde ik echt of ik wel echt bezig was. De weeën voelde amper pijnlijk, ik was heel ontspannen en het voelde daardoor fijn. Deze ervaring was zo anders dan de vorige keren, dat het me steeds deed twijfelen. Zodra de HypnoBirthingbandjes stopten en ik omhoog kwam, voelde ik de kracht van de weeën meer en besefte ik me dat het de HypnoBirthing was die het zo prettig liet voelen.

Rebozomassage

De vroedvrouw onderhield contact met Sophie. Samen hadden zij besloten dat zij nu ook zou komen. Ondertussen was het al na 12 uur en was ik blij dat ik niet meer op 4 mei kon bevallen. Mijn partner was erg moe. Na checken bij mij bood de vroedvrouw aan mijn partners rol even over te nemen, zodat hij een half uurtje kon slapen. Ik vond het prima, ik redde het wel even met de steun van de vroedvrouw en vond het fijn dat mijn partner zo even kon opladen. Zo kon hij me later extra tot steun zijn.

Ondertussen bood de vroedvrouw mij een rebozomassage aan. Hierbij ga je als barende vrouw hangen in een lange doek waarbij zij de doek tijdens de wee heen en weer schudt. Dit was prettig, want ik had niet zoveel last van de contracties, maar wel van mijn bekkeninstabiliteit. Ondertussen hebben de vroedvrouw en ik veel grapjes gemaakt tussen de weeën door en werd er veel gelachen.

Sterk gevoel

Na een tijdje arriveerde Sophie. Mijn partner was inmiddels ruim door de wekker heen geslapen, dus Sophie ging hem wakker maken. Hij kreeg een bak koffie terwijl de vroedvrouw en Sophie mij ondersteunde. Zij was er in de rol van geboortefotograaf. Ik heb haar camera een paar keer horen klikken, maar verder amper door gehad dat ze foto’s aan het maken was. Ze was heel rustig en alles behalve storend. Haar aanwezigheid was zelfs steunend.

Nadat mijn partner weer helemaal wakker was, moest ik even naar het toilet. Daarna was er iets in mij dat sterk voelde dat mijn vliezen gebroken moesten worden. Ik heb dit besproken met de vroedvrouw. Ik weet niet waarom, maar het gevoel was heel sterk. Ik baalde er zelf van, want ik wilde eigenlijk een compleet hands-off bevalling. De vroedvrouw stelde me gerust dat mijn bevalling niet een wedstrijd was van de meest hands-off bevalling en dat we afgesproken hadden dat niks uit routine zou gebeuren. Aangezien ik dit gevoel zo sterk had, stelde ze me gerust dat het gevoel er vast niet voor niks was. Ze adviseerde me om het te volgen. Ik ben toen nogmaals diep in mezelf gaan voelen en voelde nog steeds sterk dat het nodig was om de vliezen te laten breken.

Veranderen van houding

Ik nam plaats op de bank in onze woonkamer, op een matje en de vroedvrouw deed een poging om mijn vliezen handmatig te breken. Ze vertelde me dat mijn vliezen erg stug waren en dat ze zich niet kon herinneren dat ze er vaak zoveel moeite voor moest doen. Uiteindelijk lukte het haar toch om mijn vliezen te breken. Direct daarna werden mijn weeën krachtiger. Ik voelde telkens vruchtwater lopen en ondanks de maandverbandjes was mijn broek al snel kletsnat.

Ondertussen veranderde ik veel van houding. Ik zat op de bevalbal (een soort grote skippybal), voorover over op de rand van het bevalbad leunend en bewoog met mijn benen mijn bekken heen en weer. Daarna nam ik gehurkt plaats op de grond, leunend op de bevalbal, en wiegde zo heen en weer. De houdingen boden me comfort en de contracties waren met de HypnoBirthing erg goed te doen. Ik concentreerde me vooral op het bewust ontspannen van al mijn ledenmaten en vond het heerlijk om in mijn gedachten weg te gaan naar de stem van de HypnoBirthingdame. Dit ging precies zoals ik me de afgelopen weken met de bandjes had gevisualiseerd.

2015-05-05 Jim-9

Koud – warm – koud

Al vlot voelde ik dat het nodig was om het bevalbad in te gaan. Het was heerlijk en ik vroeg me tussen de weeën door af waarom niet elke vrouw in zo’n heerlijk bad zou willen zitten. Het was ondertussen wel wat afgekoeld dus mijn man tapte wat water af met de dompelpomp en deed er weer wat warm water bij met de slang. Ondertussen werd er druk gesmst en gebeld met mijn vriendin die de opvang van de andere kinderen zou regelen tijdens het laatste stukje. Ik had niet door dat ze haar niet konden bereiken (gelukkig maar). Ze had blijkbaar migraine gehad en was met medicatie gaan slapen. Aan mij werd gevraagd of ze al gebeld kon worden. Eerst zei ik van niet, maar de wee erna voelde ik dat het ineens een stuk vlotter ging en dat ik dus wel wilde dat ze kwam.

Er werd goed voor mij gezorgd door mijn bevalteam. Het bad was inmiddels iets te warm, dus ik kreeg koude doekjes op mijn hoofd er werd wat koud water bijgedaan. Ik kreeg water aangeboden en iedereen was lief voor me. Ik had echt een heerlijk gevoel. Mijn partner had onze vriendin inmiddels kunnen bereiken en zij was onderweg.
2015-05-05 Jim-10

Steeds sterkere weeën

Ik voelde dat de weeën steeds sterker werden en ik ze minder leuk ging vinden als in het begin. Toch had ik nergens het gevoel het op te willen geven. Dit was wel degelijk anders op de vlak ten opzichte van mijn eerste 2 bevallingen. Ik bleef me concentreren op mijn ademhaling en het blijven ontspannen van de rest van mijn lichaam. Mijn partner ondersteunde me aan de badrand en ik nam verschillende houdingen aan.

Ik had niet door wanneer mijn vriendin precies arriveerde. Achteraf bleek dat ze er al even was. Ik vroeg mijn partner zijn zwembroek aan te trekken en ook in het bevalbad te komen zitten voor de laatste fase. Hij vroeg of ik onze oudste er al bij wilde hebben. Ik zei dat dat nog niet hoefde. Vlot daarna voelde ik het een beetje drukken tijdens een contractie.

2015-05-05 Jim-20

Grappen over Kate

Onze vriendin was ondertussen naar de middelste want die was even wakker geworden door alle commotie in huis. Ik dacht dat ze onze oudste aan het halen was. Ondertussen maakte we grapjes. Kate Middelton was een paar dagen voor mij bevallen. Ik vroeg grappend of iemand al mijn hakjes klaar had gezet, zodat ik na de geboorte opgedirkt mijn kind aan de buren kon laten zien. Toen mijn vriendin beneden kwam vroeg ik haar de oudste te gaan halen. Zo had zij even de tijd om wakker te worden, voordat de baby kwam.

2015-05-05 Jim-22

Veilig, geliefd en prettig

Ik raakte steeds meer in mijn bubbel. Zat achteroverleunend tegen mijn partner aan in het bad. Ik wist dat iedereen in de kamer er was om mij te ondersteunen. Ik voelde me veilig, geliefd en prettig in mijn eigen omgeving, in mijn eigen huis, waarbij ik me letterlijk en figuurlijk in een warm bad voelde zitten. Ik vertelde mezelf dat mijn lichaam dit kon, ervoor gemaakt was. De grapjes en het lachen tussendoor, samen met de veiligheid en liefde die ik ervaarde maakte dat ik me empowered voelde. Ik dook in mijn bubbel en in mijn oergevoel. Concentrerend op ontspanning, mijn ademhaling en wat er in mijn lichaam gebeurde. Alleen wanneer ik het wilde, trad ik buiten de bubbel. Het bad was mijn zone. De rest ging veelal langs me heen.

2015-05-05 Jim-31

Collega in spé

Inmiddels was mijn oudste beneden. Ik kreeg persdrang. Ik voelde zelf naar ontsluiting en voelde zelf nog een dikke ontsluitingsrand. Ik raakte even mijn vertrouwen kwijt en vroeg aan de vroedvrouw hoe dit kon en of zij ook wilde voelen. Ze stelde me gerust en zei me op mijn oergevoel en mijn lichaam te vertrouwen. Als mijn lichaam persdrang aangaf, dan was dat zo.

Mijn dochter had ondertussen van de vroedvrouw een waterlampje gekregen, zodat zij bij kon schijnen en het zo goed kon zien. Mijn dochter keek en toen de vroedvrouw vroeg of ze al een baby zag, zei ze nee. De vroedvrouw gaf haar nog een compliment dat ze aan mijn dochter een collega in spé had, want onze dochter was heel professioneel.

2015-05-05 Jim-33

Rustig naar buiten ademen

Vlak daarna namen de persweeën wat toe in kracht. Ik gaf 2 weeën op het piek van de wee wat druk mee. Daarna voelde ik een stukje van het hoofd onder mijn handen. Het hoofdje was er al voor een deel uit en dit vond ik even wat gevoelig. Doordat ik het gevoelig vond en dit me heel even overviel zette ik mijn benen wat af tegen de zijkanten van het bad. De vroedvrouw zei tegen mijn dochter dat ik even voelde of de baby al kwam, maar ik wist wel beter (die zat namelijk al voor een groot stuk onder mijn handen en hield ik wat tegen).

Ik zei tegen mezelf dat ik nu de (in de HypnoBirthing zogenaamde) J-ademhalingen moest doen, zodat ik mijn baby rustig naar buiten kon ademen zonder te scheuren. Toen besefte ik me ineens dat mijn dochter door mijn handen zo niks kon zien, dus haalde mijn handen van het hoofdje af. Mijn dochter scheen het lampje en riep enthousiast: “Kijk, de baby komt eraan”. De vroedvrouw had dit nog niet door, ging staan en beaamde dat de baby er inderdaad aan kwam. Ze beschreef aan mijn dochter precies welk gedeelte al geboren was en vroeg of ze haar kon helpen om te onthouden hoe laat de baby geboren was (“want dat is heel belangrijk”).
2015-05-05 Jim-40Ondertussen ademde ik de baby rustig volgens de J-ademhalingen naar buiten. Dit duurde denk ik 2 weeën. De vroedvrouw stelde me gerust dat ik wist wat ik moest doen. Ik voelde mijn baby de spildraai maken en daarna werd mijn zoon geboren.

2015-05-05 Jim-43

Tussen de beentjes kijken

Ik hield hem rustig onder water, terwijl ik hem helemaal in mij opnam. De vroedvrouw benoemde dat hij nog omstrengeld was. Ik heb de navelstreng over zijn hoofd afgehaald, daarna heb ik hem boven water gehaald. Hij huilde niet, hij keek ons heel alert aan. Ik bewonderde zijn gezichtje en gaf hem kusjes.

2015-05-05 Jim-50Mijn dochter riep enthousiast dat ze de baby lief en schattig vond. Mijn dochter (die het geslacht van de baby niet wist), mocht tussen de beentjes kijken. Ze was zo overdonderd van de hele bevalling, dat ze niet wist wat het betekende wat ze zag. Toen vroeg ik aan haar of zij dat tussen haar benen had. Ze antwoorde ontkennend. Toch wist ze niet wat het nou was. De vroedvrouw vroeg haar of zij het zou verklappen en fluisterde dat het een broertje was. Dochterlief reageerde daarop met “O……”. Waarna we allemaal in de lach schoten, want ze had het de hele zwangerschap erover dat ze zo graag een zusje wilde. Toch zei ze al snel dat ze hem toch schattig vond.

Met zijn viertjes in bad

2015-05-05 Jim-52Het badwater bleef helder en na kort overleg tussen manlief en mij hebben we aan onze dochter gevraagd of ze in het bad erbij wilde. Dat wilde ze wel. Onze vriendin en Sophie hielpen onze dochter in haar zwempakje. Ze kwam erbij en we hebben heerlijk met zijn viertjes in het bad gezeten. Ze bleef maar vragen wanneer het huisje van de baby nou kwam. Ze streelde haar broertje over zijn hoofdje en het was heerlijk en intiem zo met zijn viertjes in bad.

“Babyyyyy!”

2015-05-05 Jim-56Kort daarna hoorde we onze middelste roepen. (Dit was achteraf op de klok gezien, 7 minuten nadat de baby geboren was) We hebben onze vriendin gevraagd of ze hem ook wilde halen. Eenmaal beneden was hij helemaal blij met al die mensen in de woonkamer en het bad. Hij spetterde wat met het water en had de baby nog helemaal niet gezien. Toen ik hem op de baby wees, stopte hij met spetteren en perste hij er veel verbaasde blikken uit. Hier hebben we allemaal heel erg om moeten lachen. Gelukkig keek hij daarna ook al heel snel blij en riep hij enthousiast: “Babyyyyy!”

Kalme vroedvrouw

2015-05-05 Jim-64Toen ik weer weeën begon te krijgen, heb ik de oudste gevraagd of ze het bad kon verlaten. Daarna ben ik op mijn hurken gaan zitten, terwijl mijn partner met de baby aan het knuffelen was. Via de navelstreng waren de baby en de placenta nog steeds verbonden aan elkaar. Ik vond het enorm spannend dat ik opnieuw iets moest uitpersen, terwijl er net een baby door hetzelfde kanaal was geweest. Zeker gezien mijn vorige 2 bevallingen, waarbij de nageboorte achteraf niet compleet bleek te zijn.

Ik was erg blij met de kalmte van de vroedvrouw. Die coachte me aan de rand van het bad en gaf mij het vertrouwen dat ik dit keer wel helemaal zelf mijn placenta kon baren. Ondertussen keek ik naar mijn nieuwe baby die nog via de navelstreng aan mij verbonden was en lekker tegen papa aan bij ons in bad lag.

Knuffelen voor oxytocine

2015-05-05 Jim-61Ik kuste mijn partner en die hielp mij om rustig te blijven. Knuffelen zorgt voor vrijkomen van het hormoon oxytocine, wat zorgt voor het beter samentrekken van de baarmoeder.

Ik was blij met de tijd die de vroedvrouw mij gaf. De placenta daalde heel langzaam in. Af en toe duwde ik als vanzelf een beetje mee. Uiteindelijk was de placenta er al voor een groot deel uit en hing hij nog in zijn vliezen aan mij vast. De kinderen kirden op de achtergrond van vreugde dat ze net een nieuw broertje hadden.

Running man

De kinderen hadden inmiddels honger en vroegen om een boterham. Dit zorgde er voor mij ook voor om relaxt te blijven en niet in de angst te schieten. Op aanwijzen van de vroedvrouw nam ik een ‘runningman’-houding aan. Daarbij zit je op 1 knie en met 1 been op de voet rustend, net zoals een hardloper in de startblokken. Na wisselen van been zakte de placenta nog meer naar beneden.

Mijn dochter keek inmiddels weer mee met het onderwaterlampje, hoe “het huisje van de baby” er inmiddels al uit was, alleen “het behangetje” nog niet. De vroedvrouw coachte me inmiddels, dat ik mijn placenta wel mocht aanraken en de placenta om zijn as kon draaien zodat de vliezen ook voorzichtig in zijn geheel los kwamen. Dit deed ik in alle rust en kalmte.

2015-05-05 Jim-68Toen volgde de placenta met vliezen. Ik voelde ergens in mij dat de placenta en vliezen nu compleet waren. Het badwater was dan ook nog steeds helder. In de vliezen zaten wel wat bloedklonters. We hebben de placenta snel in de kom geschept zodat het badwater zo helder mogelijk bleef. Ik verloor daarna geen druppel bloed. Dit was anders dan die keer daarvoor waarbij het water direct na geboorte van mijn kind rood verkleurde.

Zelf naar de borst

2015-05-05 Jim-70Mijn dochter vond de placenta onwijs interessant en samen met de vroedvrouw keek ze hem met het lampje helemaal na. Daarna mocht ze de navelstreng doorknippen, die inmiddels helemaal wit was (dus er zat echt geen bloed van mijn kind nog in de placenta en de navelstreng was echt helemaal uitgeklopt). Mijn dochter voelde zich vereerd en ze was heel blij toen ze de navelstreng doorknipte met de hulp van de vroedvrouw en mijn vriendin. Daarna kreeg ik onze pasgeboren zoon terug.

Er werd wat badwater afgetapt zodat ik borstvoeding kon geven in het bad. Ik liet mijn zoon zoveel mogelijk zelf de borst zoeken en aanhappen zoals bij biological nurturing. In de hoes die om het bevalbad heen zat, zat echter een vouw die precies op het zitje van het bad zat. Ik kon daardoor niet lekker gaan zitten. Dus na een uur in het bad gezeten te hebben, besloot ik dat ik toch beter kon proberen om mijn baby op het droge zichzelf aan te laten leggen.

De vroedvrouw en Sophie hielpen me uit het bad en ik ging op de bank liggen. Er werd even snel gekeken of ik niet ingescheurd was, maar ik was helemaal gaaf, geef scheurtje, niks. Heerlijk! Daarna kon ik mijn nieuwe baby zijn gang laten gaan. We werden toegedekt en ondersteund met kussens. Zo konden we heerlijk samen huid of huid onze gang gaan.

Met beide zonen aan de borst

Ik gaf mijn baby de tijd om zijn eigen reflexen te gebruiken om aan de borst aan te happen. Met een klein beetje ondersteuning van mij hapte hij als een natuurtalent aan. Al gauw kwam mijn 1,5 jarige zoon aanlopen en wilde hij ook drinken. Ik liet me helpen om hem ook erbij te kunnen positioneren. Uiteindelijk lag ik daar heerlijk met beide zonen aan de borst en voelde ik mij de gelukkigste vrouw op aarde.

Mijn oudste kwam erbij kijken en ik voelde me zo gezegend. Toen beide zonen goed hadden gedronken waren we wel heel benieuwd naar het gewicht van onze nieuwe zoon. De vroedvrouw keek hem helemaal na en papa mocht hem wegen in een hangende weegschaal. De kindjes keken toe. Uiteindelijk bleek deze kleine de grootste van allemaal te zijn qua gewicht. Hij was exact 100 gram zwaarder dan zijn zus was.

Hierna kreeg ik wat drinken aangeboden en ging ik douchen met assistentie van mijn vriendin en de vroedvrouw. Heerlijk was het water van de douche, wetende dat ik net de meest fantastische ervaring achter de rug had.

Alles zoals gehoopt

Alles was exact gegaan zoals ik had gehoopt en gevisualiseerd. Zoveel mogelijk hands-off en met vertrouwen in mijn lichaam. Mijn lichaam is gemaakt om te baren en deze laatste bevalling heeft mijn lichaam dat ook zeker bewezen. Inclusief complete placenta. Ik weet dat dit niet mogelijk was geweest zonder mijn geweldige geboorteteam. Ieder had zijn taak, zelfs de oudere kinderen. Zij hebben allemaal geholpen mij zo te ondersteunen. Ik kijk dan ook met een fantastisch gevoel terug op deze bevalling.

Met extra dank aan vroedvrouw Pascalle de Beer van praktijk Verloskundigen aan de Maas en doula Sophie Bos