De geboorte van Arthur: thuis in het bevalbad

Een thuisbevalling?

Toen ik zwanger was van Thomas (onze oudste) moest ik er niet aan denken om thuis te bevallen. Dat leek me helemaal niets en ik zou het echt nooit van mijn leven doen. Bevallen was iets wat erbij hoorde en het was vooral pijnlijk, brrr. Thomas is dan ook in het ziekenhuis geboren en ondanks dat we daar goed zijn verzorgd, ging er ook een en ander mis en ging niet alles op de manier waarop wij het graag hadden gezien. Over een 2e zwangerschap en bevalling moest ik nog maar eens goed nadenken, want een 2e keer op deze manier wilde ik echt niet.

Hoge bloeddruk

4 jaar later was ik zwanger van onze 2e en wist ik zeker dat ik het allerliefste thuis zou willen bevallen en als het even kon in een bevalbad. Door een hoge bloeddruk kwam ik echter vrij vroeg in de zwangerschap bij de gynaecoloog terecht en even leek het erop alsof ik de thuisbevalling en zeker het bevalbad op mijn mooie zwangere buik kon schrijven. Keer op keer was alles gelukkig in orde (bloed, urine, CTG) en ik voelde me beter dan ooit. Maar ja, die bloeddruk bleef aan de hoge kant.

Tijdens mijn eerste zwangerschap had ik ook een hoge bloeddruk maar ook toen was alles verder in orde. Na die bevalling ben ik een jaar lang regelmatig bij de huisarts geweest om mijn bloeddruk te laten meten en zijn conclusie was (in 2012) dat mijn bloeddruk aan de hoge kant was voor mijn leeftijd, maar dat hij me nog veel te jong vond om aan medicatie te beginnen. Voor mij, en voor mijn verloskundige gelukkig ook, redenen genoeg om een thuisbevalling en een badbevalling niet meteen uit te sluiten. Ik schafte een bloeddrukmeter aan (op aanraden van een vriendin) zodat ik zelf mijn bloeddruk in de gaten kon houden en de metingen aan de verloskundige en de gynaecoloog kon laten zien.

Shared care

Een paar maanden heb ik shared care gehad en ging ik zowel bij de verloskundige als bij de gynaecoloog op controle, maar dat werd me te veel (zeker omdat alles steeds in orde bleek, al zou deze baby volgens de gynaecoloog zeker geen 4 kilo worden bij de geboorte zoals onze oudste). Daarom besloten we met de controles bij de gynaecoloog te stoppen en bij de verloskundige te blijven. Het niet meer naar het ziekenhuis hoeven, gaf me veel rust tijdens de laatste weken van de zwangerschap. Ook het meten van de bloeddruk deed ik minder vaak dan tijdens de maanden daarvoor.

Leesvoer

Met de verloskundige had ik afgesproken dat ik meteen aan de bel zou trekken als ik me niet goed voelde. Ik voelde me juist hartstikke goed. Wel was ik wat sneller moe, maar ik voelde me eigenlijk helemaal niet hoogzwanger en ik genoot samen met Jeroen en Thomas van het lekkere augustusweer. Verder bladerde ik af en toe nog door de boeken die ik tijdens mijn zwangerschap had aangeschaft en bij de bieb had gehaald. Onder andere ‘HypnoBirthing’, ‘Bevallen op eigen kracht’ en ‘Vrije geboorte’.

Ik was van plan om tijdens deze zwangerschap wel een cursus te doen (dat was er door familieomstandigheden bij mijn eerste zwangerschap niet meer van gekomen) maar de cursus die ik wilde doen, bleek ook nu niet haalbaar qua data en tijdstippen. Uiteindelijk heb ik dus gewoon heel veel gelezen, onder andere positieve ervaringen van andere mama’s over thuisbevallingen en badbevallingen en filmpjes op YouTube gekeken.

Regenboogrijst

Donderdagochtend was ik nog bij de verloskundige geweest en ik had het idee dat de baby nog lang niet kwam. Alles was in orde, de baby was al goed ingedaald, maar had genoeg ruimte en mijn buik voelde nog soepel aan. Mijn uitgerekende datum was de dag erna, maar ook die dag waren er geen tekenen van een aankomende bevalling. Wel heb ik rustig aan gedaan. Ik deed wat klusjes in en om het huis en heb zelfs nog regenboogrijst (speelrijst) met Thomas gemaakt. Op de uitgerekende datum had ik het idee dat het best nog een weekje kon duren en daar zou ik geen problemen mee hebben gehad. Ik vond het heerlijk om zwanger te zijn en heb weinig ongemakken gehad.

Heftige krampjes

Vrijdagnacht ging ik om een uur of 4 naar de wc. Ik merkte dat ik wat slijm- en bloedverlies had en ook wat kramp, maar niets heftigs. Ik ben nog een paar keer naar de wc geweest die nacht en heb lekker geslapen tot een uur of 8. Zaterdagochtend heb ik samen met Thomas in bed geknuffeld en een boekje gelezen en daarna zijn we naar beneden gegaan om te eten. De verloskundige had ik rond half 9 een appje gestuurd dat het een beetje aan het rommelen was, maar dat ik niet de indruk had dat het al was begonnen.

Echter, vanaf het moment dat ik uit bed stapte en naar beneden ging om te eten, werden de ‘krampjes’ heftiger en begonnen ze toch wel op echte weeën te lijken. Even rustig een bakje yoghurt met muesli eten op de bank lukte niet meer, dus uiteindelijk heb ik half staand aan de eettafel wat hapjes genomen.

Speelgoedstethoscoop

Jeroen was al een tijdje beneden en was op dat moment een paar telefoontjes aan het plegen. Gelukkig was dat vrij snel klaar en ik ging naar boven om te douchen. Dat was om een uur of 10, denk ik. Het opvangen van de weeën ging heel goed onder de douche en in bad. Ik wisselde staan, zitten en liggen af.

Jeroen had het bevalbad inmiddels opgezet en had contact gehad met de verloskundige, die hem aanraadde het bad verder in orde te maken. Thomas en Jeroen kwamen af en toe kijken hoe ik het maakte, Thomas kwam zelfs nog met zijn ‘luister’ (speelgoedstethoscoop) de badkamer binnen omdat hij me wilde onderzoeken, de lieverd.

Chocola in het bevalbad

Jeroen had ondertussen weer contact met de verloskundige gehad om te zeggen dat de weeën heftiger waren geworden en ik moest meteen naar beneden naar het bevalbad, voordat ik de trap niet meer af zou kunnen. Rond kwart voor 12 zat ik in het bevalbad en Thomas heeft er nog even gezellig bij gezeten (die vond het ontzettend interessant natuurlijk, zo’n bad in de woonkamer) en we hebben zelfs nog samen een stukje chocola gegeten.

Druk

Het was fijn om de weeën op te vangen in het bad. Ik had er een stuk meer bewegingsruimte dan in onze eigen badkuip. Al vrij snel voelde ik een flinke druk en ook dat gaf Jeroen door aan de verloskundige, die al onderweg was. Ze kwam rond 12.20 uur aan en zei dat ik mee kon persen als ik het gevoel had dat dat kon. Ze vroeg of ik al had gevoeld hoe ver ik was. Dat had ik gedaan, maar ik vond het lastig te bepalen, daarom heeft ze op mijn verzoek gekeken en de ontsluiting was inderdaad al zover als zij verwachtte.

Doktertje

Een vriendin van ons was inmiddels onderweg met haar dochter (ze was een van de achterwachten voor Thomas voor het geval we onverhoopt halsoverkop naar het ziekenhuis zouden moeten) en ze kwamen iets later dan de verloskundige binnen. Thomas ging met zijn vriendinnetje naast het bad zitten spelen. Ik geloof eerst met de Duplo en later hebben ze doktertje gespeeld.

De verloskundige zette onze vriendin meteen aan het werk met het fototoestel. Ik was daar zelf totaal niet mee bezig op dat moment en Jeroen had de camera’s al wel klaargezet, fijn dat verloskundige zo helder was om er op dat moment aan te denken!

Handen en knieën

Ik vond het heel prettig op handen en knieën en half drijvend in het bevalbad de weeën op te vangen en mee te persen. De vliezen waren nog niet gebroken, dat gebeurde om 12.41 uur (maar goed dat ik dat op het verslag van de verloskundige kon teruglezen), om 12.47 uur werd het hoofdje geboren en om 12.49 uur was onze Arthur er.

Ik heb hem zelf aangepakt en daarna heb ik hem samen met Jeroen bewonderd. Hij wilde meteen naar de borst, dronk niet direct, maar wat was het heerlijk om hem vast te kunnen houden in het bevalbad terwijl we wachtten op de geboorte van de placenta. Deze kwam binnen een kwartier en zag er prima uit. Nadat de navelstreng was uitgeklopt, heeft de verloskundige hem afgeveterd en heeft Jeroen hem doorgeknipt.

Bijna high

We zaten lekker in het bad, maar het begon wat af te koelen en het werd tijd om eruit te komen. Ik plofte op de bank en voelde me zo goed, bijna high van deze fijne en snelle bevalling. Ik heb heerlijk samen met Jeroen en Thomas ons nieuwe gezinslid bewonderd. Arthur dronk al vrij snel bij me, een echt natuurtalent!

Samen met Thomas en zijn vriendinnetje (de dochter van onze vriendin) heeft de verloskundige Arthurs vingertjes en teentjes geteld en verder nagekeken en gewogen. Hij was een stuk kleiner dan zijn broer bij zijn geboorte (3260 gram versus 4045 gram). Arthur ging vervolgens bij papa op zijn blote borst zodat ik even kon douchen en daarna ben ik met Arthur boven in bed gekropen. In de tussentijd was de kraamhulp gearriveerd (ze kwam pas na de bevalling en dat vond ik heel fijn) en werd het bad al leeggepompt en de woonkamer weer aan kant gemaakt.

Geen pijn

Wat een totaal andere ervaring dan mijn eerste bevalling, die ruim 36 uur duurde (wat overigens helemaal niet vreemd is voor een eerste bevalling) en waarbij er wel wat toeters en bellen aan te pas waren gekomen. Ik had toen ik om 4 uur ‘s nachts naar de wc ging niet gedacht dat ik nog geen 9 uur later onze baby al op mijn borst zou hebben liggen, al had de verloskundige niet anders verwacht en zal ik een eventuele 3e volgens haar waarschijnlijk nog net niet lanceren.

Ik verbaas me nog bijna iedere dag over het feit dat een bevalling zo fijn kan zijn, ik heb de weeën niet als pijn ervaren, dankzij de tips en technieken uit de boeken die ik tijdens deze zwangerschap heb gelezen. Ik zou zo tekenen voor nog zo’n mooie bevalling. We hebben gelukkig nog even de tijd voor een eventueel 3e kindje (als ons dat gegeven is).

Hands-off

Aan mijn bloeddruk heb ik geen moment gedacht, niet toen de weeën begonnen en zeker niet tijdens de bevalling. Het opvangen van de weeën in het bevalbad was erg comfortabel en ik vond het ook heel bijzonder om Arthur echt geboren te voelen worden (bij Thomas had ik een ruggenprik, dus daar heb ik niet veel van meegekregen). Zo fijn om het zelf te hebben gedaan en zo fijn om het thuis te doen. Het was nog meer hands-off dan ik had verwacht, heerlijk! Ik wist al dat mijn lichaam dit kon, dat het ervoor gemaakt is, maar nu weet ik het zeker.

2 kleuters

Verder vond ik het heel fijn en bijzonder dat Thomas er de hele tijd bij was Hij heeft niet de hele tijd meegekeken en heeft naast het bad zitten spelen alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Tijdens de zwangerschap wilde hij met alle controles mee en ik heb hem voorbereid op de bevalling door er samen over te praten en filmpjes op YouTube te kijken.

De dochter van onze vriendin was op dat moment heel erg bezig met bevallingen en baby’s en ik vond het geen probleem dat zij erbij was (het was overigens niet haar ‘eerste’ bevalling, ze was ook bij een bevalling van haar tante geweest, toen haar jongste nichtje werd geboren) eigenlijk juist fijn voor Thomas dat ze samen hebben gespeeld.

Als iemand me 5 jaar geleden had gezegd dat ik thuis zou bevallen in een bevalbad met 2 kleuters erbij, dan had ik diegene waarschijnlijk voor gek verklaard. Ik had er gewoon nooit over nagedacht of een kind wel of niet bij een bevalling aanwezig zou mogen zijn. Toen vrienden van ons allemaal eerder dan wij een 2e kindje kregen, hoorden we keer op keer dat ze ermee zaten hoe dat dan met de oudste moest. Meestal ging die dan logeren bij opa en oma. Thomas is nog niet zo van het logeren en wilde het liefst bij ons blijven.

Normaal

Ik ben van mening dat kinderen met zaken als geboorte en dood kunnen omgaan op hun eigen niveau en op hun eigen manier. Als je er als volwassene een big deal van maakt, dan wordt het dat vaak ook voor een kind, maar wanneer je er normaal over doet, dan is het voor een kind ook normaal. Als we hem nu vragen wat hij nog weet van de geboorte van Arthur, zegt hij dat we een bubbelbad in de woonkamer hadden staan en dat Arthur zo uit mijn buik kwam, mooi toch?

Mijn verloskundige is een echte vroedvrouw. Zo een die met haar breiwerk in een hoekje gaat zitten (al had ze daar bij mijn bevalling geen tijd voor, haar breiwerk is zelfs niet uit de auto gekomen) en je in je waarde laat, probeert alles naar jouw wensen te laten verlopen, maar je wel goed observeert. Verder heeft ze veel ervaring met badbevallingen en ik ben blij dat zij bij deze bevalling was. Mocht er een derde kindje komen, dan hoop ik dat zij weer mijn vroedvrouw zal zijn!

Ramona is getrouwd met Jeroen en mama van Thomas (2011) en Arthur (2015). Daarnaast is ze draagconsulente (www.draagvaardig.nl) en runt ze samen met andere moeders het Dragen en Voeden Forum.