Op zaterdag 2 juli was het dan eindelijk zo ver: onze tweede zoon ging geboren worden! Na een aantal middagen en avonden vals alarm was het een opluchting dat de bevalling nu wel door ging zetten. Ik had al een tijd ernaar uitgezien en was er geestelijk helemaal klaar voor.

Bevalplan

Hoewel dit ons derde kindje is had ik voor deze bevalling voor het eerst een bevalplan opgesteld. Wat een rust gaf dat in mijn hoofd zeg! Alle mogelijke scenario’s ben ik in gedachten af gegaan en daar mijn wensen bij opgeschreven. Heel fijn om er daarna niet meer zo hard over na te hoeven denken. Mijn grootste wens was weer een thuisbevalling, maar dan deze keer in bad. (Mijn oudste zoon en mijn dochter zijn allebei op het droge geboren).

Het begin van de bevalling

Goed, terug naar 2 juli: Om 04.00 ‘s nachts werd ik wakker met het idee dat dit wel eens echte weeën zouden kunnen zijn. Hoewel ze nog niet erg sterk waren. Ik ben ze gaan timen en om 05.00 heb ik mijn man, Aram, wakker gemaakt. “Lief ik heb weeën en ik ga nu onder de douche staan om te kijken of dit inderdaad het echte werk is.” Tot mijn vreugde hielden ze aan en heb ik de verloskundige gebeld terwijl mijn man Isa, die als doula bij de bevalling aanwezig zou zijn, opbelde. Daarna is Aram het bevalbad gaan opblazen.

Ondertussen ving ik de weeën op door over de vensterbank van ons open slaapkamerraam te hangen en de vroege ochtendlucht op te snuiven. Heerlijk moment was dat. Een slapende stad, het gekwetter van vogels, mijn zoon en dochter nog aan het slapen en mijn tweede zoon onderweg. Het gaf me een heel sereen gevoel.

Rond 06.00 heeft Aram mijn ouders opgebeld met het verzoek de twee oudsten rond 07.00 op te halen. Niet lang daarna kwamen Isa, de verloskundige en de kraamzorg aan. De verloskundige heeft toen gecontroleerd of de baby goed ingedaald was en of ik dus veilig in het bad kon gaan zitten. Dat is de enige keer geweest dat ze me getoucheerd heeft. Wat het dus bijna een handsoff bevalling heeft gemaakt!

Het bad in

het bad vullenOm 06.30 werd Lea mijn dochter wakker en na even geknuffeld te hebben (oxytocine!) is ze samen met Aram het bad gaan vullen. Daar wilde ze stiekem ook wel in. Iets voor zevenen werd Puk mijn oudste zoon wakker en even later kwamen mijn ouders om ze op te halen. Ik vertelde aan mijn kinderen dat de baby snel zou komen en dat zij ondertussen een leuke dag met opa en oma gingen hebben. Even later was de rust weer in huis terug gekeerd.

Ik ging in bad en onder begeleiding van muziek van Jack Johnson (ik had namelijk toch al een liedje van hem in mijn hoofd) ving ik de weeën op. Ik bedacht dat de baby een echte surfdude zou worden als hij ook nog eens onder water geboren zou worden. Bijna vroeg ik Aram om de film Endless Summer op te zetten om het plaatje compleet te maken, maar dat vond ik toch net iets te ver gaan.

Om de weeën op te vangen hing ik over de badrand en me focuste ik me op mijn ademhaling. Ondertussen bestudeerde ik de plooien van de binnenhoes van het bevalbad. Je moet je blik toch ergens op richten. Langzaam werden de weeën sterker, maar ze bleven goed te doen. Pas toen mijn vliezen braken, ik schat zo rond negen uur, werden de weeën pittiger en had ik echt de steun van Aram nodig.

net boven waterDe geboorte

Plots gingen de buikweeën over in persdrang, dat had ik nog even niet aan zien komen. Het was toen tegen 9.15 Bij de andere twee waren de weeën echt wel pittiger geweest en had ik naast buikweeën ook flinke rugweeën en een weeënstorm gehad. Nu bleven de weeën vrijwel geheel geconcentreerd in mijn buik en bleef de storm uit. Ik riep dat ik persdrang had en drie minuten persen later is onze zoon Ramses onder water geboren. Ik pakte hem zelf aan. Hij bleef super relaxed en heeft nauwelijks gehuild. De placenta is buiten het bad vanzelf geboren. Wow. Wat een mooie bevalling was dat! Ik ben er, nu vier weken later, nog steeds lichtelijk verbaasd over hoe soepel het allemaal ging. Zelfs met de borstvoeding blijkt Ramses een natuurtalent en loopt het vanaf het eerste moment als een trein. Ramses is een hele relaxte baby (zie je wel een surfdude) en Puk en Lea een hele lieve grote broer en zus. Een grote oxytocine roze wolk hier dus.

Na de geboorte in bad